ομορφα;πολλα πολλα...

σε μια εποχη οπου πολλα ασχημα μας εχουνε κυκλωσει...
και ισως πολλες φορες να μας φαινοντε πιο πολλα αυτα απο τα ωραια...
κατσε λιγακι...
να δουμε μερικα απο τα ομορφα...
τα βλεπεις;
εκει ειναι...
γυρω απο εσενα...
απο εμενα...
απο εμας...
ειναι οταν ακους να σε φωναζουνε 'μαμα' και ας ειναι η 74 φορα μεσα σε μια ωρα...
ειναι να ακους την ηρεμη σιωπη το βραδυ οταν ολοι κοιμουντε στο σπιτι...
ειναι οταν ακους το 'σ'αγαπω' και να σε αγκαλιαζουνε σφιχτα...
ειναι οταν σκεφτεσαι εκεινον και η σκεψη σε κανει να χαμογελας μονη σου στο μετρο...
ειναι οταν ξαπλωσεις το βραδυ και ενω εισαι τοσο κουρασμενη απο τα παντα, ερχεται μια σκεψη και μια εικονα στο μυαλο σου και σε σκεπαζει σαν την κουβερτα γυρω σου...
ειναι οταν κρατας εκεινο το χερι μεσα στο δικο σου και δεν θελεις να το αφησεις...
ειναι οταν σου δινει μια ακομη ευκαιρια...ακομη μια...
ειναι οταν ευχεσαι να σου φερει ο αγιος βασιλης το δωρο σου και οχι μονο στο φερνει, αλλα στο φερνει και πιο νωρις!
ειναι οταν ησαστε ο ενας απεναντι απο τον αλλον στις γραμμες στο μετρο...
και χαμογελας και να του στειλεις ενα φιλι...
και να βλεπεις να χαμογελαει..
να χαμογελαει τοσο μα τοσο πολυ...
ειδες;
δεν ειναι λιγα τα ωραια...
ειναι πολλα πολλα...
και σηγουρα ειναι πιο πολλα απο ολα αυτα τα ασχημα που μας εχουνε βαλει εκεινοι γυρω μας...
σηγουρα πιο πολλα...

υγ...
σ'ευχαριστω για το δωρο μου φετος...
:)))))



Όταν πεθαίνει γύρω κάθε ομορφιά
γίνεται ο κόσμος γυάλινα κομμάτια
μα έτσι όπως με κοιτάς μ' αυτά τα μάτια
ο πόνος έστω και για λίγο σταματάει

υγ 2...
τα ματια ειναι αυτα τα πρασινα που εκτος απο μελι και εχουνε και λιγο γκρι...
ναι εχουνε!
:)))))
και τα ειχα διπλα μου αυτα τα ματια σε ισως μια απο τις πιο συναρπαστικες music wise συναυλιες που εχω παει...
μακαρι να ειχα παει και τις δυο μερες να τους δυο!!!

dear santa μου...

σημερα πηγα με τα κοριτσια μου βολτα να δουμε λιγο χιονι...
επεφτε ο ηλιος ομως και εκανε κρυο...
πολυ κρυο...
μηδεν εγραφε το θερμομετρο στο αυτοκινητο μου...
το χιονι ειχε παγωσει εννοειται...
δεν πιανοτανε...
αλλα δεν ειχε και πολυ σημασια...
ητανε πολυ ομορφο και ετσι...
παρα πολυ ομορφο...

ερχοντε οι γιορτες...
η μικρη μου εγραψε γραμμα στον αγ.βασιλη εννοειται...
τα αλλα δυο επειδη ειναι πιο μεγαλα μεταφερουνε τι θελουνε προφορικα...
φετος ομως θα ζητησω και εγω δωρο...
αμε...
θα το απαιτησω! ;))))
τωρα βεβαια γενικα ημουνα καλο κοριτσι...
γενικα λεμε...
εκανα και εγω τις βλακειες μου...
ε ναι,τις εκανα...τελεια δεν ειμαι...
αλλα γενικα προσπαθησα ΠΟΛΥ να ειμαι καλο παιδι...
και φετος θελω να μου κανει μια προσωπικη χαρη ο santa claus...
τοσο χρονια που δεν ζητησα κατι...
ε κατι μου χρωσταει και αυτος, δεν νομιζετε;
ε ναι...
θελω που λετε να ερθει λιγακι πιο νωρις φετος...
λιγακι μωρε...μια εβδομαδα πιο νωρις αν ειναι...
το περιμενω τοσο καιρο αυτο το δωρο!
εχει περασει απο πολλες δοκιμασιες και διαφορα για να ερθει επιτελους...
το περιμενω πως και πως!!!
ε δεν θα μπορουσε να μου το φερει λιγακι πιο νωρις;
το σαββατο ας πουμε;
ε;
πολλα ζηταω λετε;
μπα...δεν νομιζω...
μια μικρη εξαιρεση θα μπορουσε να την κανει...
εγω ετσι νομιζω...
και δεν νομιζω πως θα διαφωνησει μαζι μου...
βαζω τα μεγαλα μεσα και ανεβαζω δυο πολυ αγαπημενους καλητεχνες...(αγαπημενους για μενα και για σενα...ξερεις εσυ...)
santa claus is coming to town!!!
:)))))

ανάμεσα από όλα...

εχω ενα ιδιαιτερο σχεδον 50 χιλιομετρα εξω απο την αθηνα...
δεν με πειραζει η αποσταση γιατι μετα τον αγ.στεφανο...
ξεκιναει μια διαδρομη γεματη απο πρασινο,δεντρα και ατελειωτο ουρανο...
χαζευω τα παντα γυρω μου...
δεν χαζευω τα σπιτια τα μεγαλα που ισως για αρκετους θα ητανε κατι που θα ζηλευανε...
δεν με ενδιαφερουνε καθολου αυτα...
χαζευω την πρωινη υγρασια τις κυριακες που πηγαινω πρωι πρωι...
ο δρομος παντα υγρος και σχεδον ολα τοσο πρασινα...
παντα οδηγω με το παραθυρο μου ανοιχτο να ερθει λιγος καθαρος αερας μεσα...
να με αγγιξει το κρυο και να με χαιδεψει στο προσωπο...
με κανει παντα να ανατριχιασω αλλα δεν με πειραζει...
ειναι ενα τοσο ωραιο χαδι αυτο...
συνηθως σταματαω σε καποιο σημειο της διαδρομης μου...
πότε να βγαλω μια φωτογραφια...
πότε να δω κατι απο κοντα...
πότε επειδη το τραγουδι που εχω βαλει να ακουσω,μαζι με το δικο μου mood και την ολη ομορφια γυρω μου, με παρασερνει και σταματαω...
να την παρω μεσα μου την στιγμη εκεινη που ειναι μονο δικια μου...
τοσο ομορφα με κανει να αισθανομαι...

τον τελευταιο καιρο τρεχω...
τρεχω και δεν φτανω οπως λενε...
και πιο πολυ ζορικες ητανε οι δυο τελευταιες μου εβδομαδες...
επαγγελματικα αλλά και προσωπικα...
και σημερα εκει που οδηγουσα...
καταλαβα πως δεν εβλεπα τα παντα γυρω μου οπως εκανα παντα...
ημουνα χαμενη στις δικιες μου σκεψεις...
σε ολες αυτες που σκεφτομαι τον τελευταιο καιρο πολυ...
και ειδα μπροστα μου το αγαπημενο μου σημειο...
εκει που τα δεντρα ειναι ολα μια μεγαλη αγκαλια και προσπαθουνε να αγγιξουνε τον ουρανο...
σταματησα...
βγηκα απο το αυτοκινητο μου και σταθηκα κατω απο εκεινα...
κοιτουσα πανω...
μεσα απο τα φυλλα...
πανω στον ουρανο...
και ενω τα φυλλα αγγιζανε ολα μεταξι τους...
το καθ'ενα ντυμενο με μια διαφορετικη αποχρωση του φθινοπωρου...
περνουσε αναμεσα τους το φως...
περνουσε ο ηλιος...
και εκει ειδα τοση ομορφια...
τοση ομως...
μεσα στις τοσες μου σκεψεις και εννοιες...
εκει ητανε το φως...
και γυαλιζε σαν κατι χρυσο που ελαμπε στον ηλιο...
και χαμογελασα μονη μου...
αφου υπηρχε ακομη φως...
τι άλλο να ζητησω;
τιποτα...
(εκτος απο κατι που εσυ ξερεις τι...ξερεις εσυ ...)
ολα καλα θα πανε...
ειμαι σηγουρη...
:))))))

υγ...
αυτο ακουγα το πρωι...
αχ τους εχασα και αυτους!!!αχ!!!
(εσυ φταις!!ξερεις εσυ!!! ;))))))

ημουνα και εγω εκει...in a matter of speaking!!! ;)

πηγα τελικα!!!
ναι, πηγα!!!
πηγα στους U2 και ας μη πατησα ποδι στο ΟΑΚΑ...
ειχα συμβιβαστει με την ιδεα πια πως δεν μπορουσα να παω...
αν με ποναγε λιγακι;
ε,ναι...
μη καιτας πως ελεγα δεν πειραζει...
μεσα μου με πειραζε...λιγακι ομως γιατι εχουμε και ενα σχετικο εγωισμο!! ;)
αλλα τελικα την ακουσα ολη την συναυλια!
και live!
αμε...
πως;
φορτισε τα κινητα του καλα καλα...
εκεινος το εκανε αυτο...(ο γνωστος πια εκεινος που γραφω!!! :)))
και απο τον Aviv Geffen...
και μετα με τους Snow Patrol...
μεχρι που βγηκανε οι U2...
κρατησε το κινητο του ψιλα να ακουσω τα παντα!!
και επειδη ητανε πρωτη σειρα πισω απο το red zone(ειναι expert το παλικαρι μου στις συναυλιες!!αρενα,μπροστα μπροστα και απο νωρις εκει!!!οχι παιζουμε!!!)...
ακουγοτανε τελεια!!!
τα παντα!!!
ολα τα τραγουδια...
ολα οσα ειπανε ολοι πανω στην σκηνη...
τα παντα σας λεω!!!
τι να πω τωρα...
εγω για τοσες ωρες ....
τραγουδουσα συνεχεια απο το σπιτι μου!!
σηκωθηκα αρκετες φορες και χοροπηδουσα κιολας!!!
εγω δεν εχω τιποτα να πω ασχημο για τους U2...
μεγαλωνουνε και εκεινοι οπως και εμεις...
και οπως και να το κανουμε...
μεγαλωνοντας αλλαζουνε...
ειτε μας αρεσει,ειτε οχι...
ειτε το δεχομαστε ειτε οχι...
αλλα δεν θα μεινω σε αυτα...
η μουσικη μιλησε...
δεν ειδα την τρομερη και απιστευτη σκηνη...
ουτε τα φωτα...
ουτε τους μουσικους να παιζουνε...
ουτε τους χιλιαδες ανθρωπους που ητανε εκει χθες...
ολα αυτα μαζι που δημιουργουνε αυτη την μαγεια που βρησκετε σε συναυλιες...
αλλα δεν πειραζει...
πραγματικα δεν πειραζει...
εγω ακουσα την μουσικη και αυτη με ταξιδεψε...
μονο αυτη...
και ετσι δεν πρεπει εξαλλου;
και φυσικα με ταξιδεψε και εκεινος που κρατουσε το κινητο του τοσες ωρες στον αερα για μενα...
αυτο που το πας!!!!
α!!!
και κατι ακομη!!!
ακουσα και εκεινον (ναι εσενα!!!) να τραγουδαει συνεχεια!!!
τι αλλο να ζητησει κανεις;;;
:)))))

υγ...
μεγαλη χaρα εκανα οταν ακουσα να παιζει αυτο!!!
ανατριχιλα μεγαλη!!!
αντε στις επομενες μας συναυλιες!!!
(μαζι ε!!! I will follow!!! :)))

περναει...και;

time...
χρονος...
περναει...
ερχεται σε διαφορες μορφες...
περναει μεσα απο διαφορα...
μεσα σε χρονια, μηνες, εβδομαδες και μερες...
σε ωρες, λεπτα και δευτερολεπτα...
σε σημαδια,ρυτιδες.γκριζα μαλλια...
σε χαρες και λυπες...
σε χαμογελα και δακρυα...
σε εφιαλτες αλλα πολλες φορες σε πανεμορφα ονειρα...
καμια φορα περναει χωρις να το καταλαβω...
μα που πηγε;
ποτε περασε;
αλλες φορες δεν περναει αρκετα γρηγορα...
αλλά ερχετε και φευγει...
ο,τι και να κανουμε...
οπως και να ζουμε...
ερχετε και φευγει εκεινος και ο,τι προλαβουμε να αρπαξουμε,προλαβαμε...
πειραζει;
και να πειραζει,δεν εχει σημασια...
και να μη πειραζει,παλι δεν εχει σημασια...
το ιδιο γινεται...
το ιδιο θα κανει...
ο χρονος εχει τους δικους του κανονες...
και ειναι ασχετο απο εμας...
και τωρα...
περιμενω...
περιμενω εκεινα τα λεπτα να περασουνε...
και να ερθει εκεινη την στιγμη...
ο δικος μας καθημερινος χρονος...
και χαμογελω να ξερεις...
γιατι;
γιατι δεν περναει ετσι απλα εκεινος...
ο χρονος δηλαδη...
παιρνω κατι απο εκεινο και το κανω δικο μου...
βρηκσω κατι μεσα στα λεπτα και ωρες...
μεσα στα ονειρα και χαμογελα...
και ειναι δικο μου...
μεσα μεσα μου το κραταω...
τα κραταω...
αρα...
δεν παει να περνανε ολα...
μερες και μηνες και χρονια...
δεν εχει σημασια...
αυτα που καταφερα και κρατησα μεσα μου,δεν φευγουνε...
εδω μεσα μου θα μεινουνε...

ηρθε το φθινοπωρο...
σημερα ητανε η official first day...
αγαπω πολυ αυτη την εποχη...
με γεμιζει με ομορφες εικονες...
με ομορφα αισθηματα...
και με ενα πολυ ωραιο soundtrack...
οχι, το εργο δεν το ειδα...
αλλα τη μουσικη την ακουσα...
δεν ειναι τυχαιο που εγραψα αυτο τωρα...
καλο φθινοπωρο να εχουμε ολοι...

τι υπέροχο ταξιδι...

τελικα ειναι ολα πολυ απλα τα πραγματα...
μπορει καποιος να φυγει μακρια...
να κλεισει εισητηρια.δωματια,αυτοκινητα...
να τα κανονησει ολα...
και μετα να εχει μπροστα του την πιο ωραια θεα...
μια εικονα που απλα ειναι τοσο ομορφη που χανεις τα λογια σου...
αλλα να λειπει κατι...
αυτο το κατι...

και μετα μπορει να μη φυγεις...
να πρεπει να κατσεις στο σπιτι σου για τον ενα ή αλλο λογο...
και να σε κανει καποιος να ταξιδεψεις...
να σου περιγραψει εκεινο το ταξιδι τοσο ομορφα...
εκεινο που θα πηγαινατε αν μπορουσατε...
και να εισαι τοσο κοντα του...
που δεν εχει καμια σημασια που δεν εφυγες τελικα...
σημασια εχει πως εχεις αυτο που ελειπε...
που οχι μονε σε κανει να βλεπεις την ομορφια μπροστα στα ματια σου...
αλλά σε κανει να την αγγιξεις...

αρα εγω φετος πηγα διακοπες...
σε εκεινο το μερος το μαγικο...
και περασα τις μερες μου ξεχνοιαστες...
και γεματες...
γεματες με χαμογελα και γελια και ολα τα ωραια...
χωρις να φυγω απο το κεντρο...
και ξερεις κατι αλλο;
αυτο το ταξιδι...
δεν ειναι μονο για μια εβδομαδα το καλοκαιρι...
αλλα ειναι συνεχομενο,καθημερινο ταξιδι...
καθε μερα και καπου...
αχ τι ωραιες διακοπες φετος!!!
:)))))


υγ...
βαλτε ακουστικα...
κρατηστε τα κοντα στα αφτια σας...
κλειστε τα ματια σας...
και ακουστε αυτa...
(ολο το cd ειναι υπεροχο by the way...)

η καλή μέρα φαίνεται από το πρωί...

πρωι...
εσυ εκει...
εγω εδω...
απεναντι ο ενας απο τον αλλον...
αλλα και ταυτοχρονα μαζι...
εσυ κρυο καφε...
εγω ζεστο...
σκετοι και οι δυο...
και να ακουμε αυτο...
θα μπορουσα να ζητησω πολλα παρα πανω...
αλλα και την ιδια στιγμη...
ειχα τα παντα...
ειναι μερικα πρωινα...
που ειναι απλα πιο ομορφα απο τα αλλα...
και ειναι και καποια πραγματα που ειναι πολυ πιο ομορφα απο ολα τα αλλα...
γιατι;
γιατι ετσι ειναι...
δεν εχουνε ολα μια εξηγηση...
απλα ειναι ετσι φτιαγμενα...
να ειναι μονο ομορφα...
αλλα ξερω το γιατι...
μεταξι μας ξερουμε το γιατι...
:))))


η ανατριχιλα αρχιζει στο 5:19...

ψιλά!!

ξερετε τι ειναι ωραιο;
να πατας στη γη...
αλλα ακομη να πετας μεσα στο συννεφα!!!
αυτα ειναι!!!
:)))))



υγ...
η μικρη μου στη φωτο...
ε και το τραγουδι τα λεει ολα απο μονο του!
;))))

λαμπει λαμπει λαμπει!!!

οι τελευταιες δικες μου μερες ειναι πολυ ομορφες...
μα παρα πολυ!!
βγηκε ο ηλιος μου (ξερεις εσυ!)απο τα συννεφα και ποσο λαμπει ποσο!!!
βεβαια άλλα συννεφα σηγουρα υπαρχουνε στον ουρανο μου...
αλλά δεν με νοιαζει και πολυ...
αφου λαμπει ο ηλιος μου...
ολα τα άλλα δεν πολυ φαινοντε τοσο απειλιτικα...
και πηγαινοντας στο χωριο της μαμας μου την περασμενη παρασκευη...
ειδαμε ενα χωραφι με ηλιοτροπια!!
η φωτογραφια τα αδικη...
ητανε μακρια απο το δρομο αλλιως μεσα εκει θα εμπαινα!
αναμεσα απο ολα!!!
αλλα δεν ειναι ομορφα;
ειναι!!!
:))))))))))

υγ...
mahler μου...
στην λαικη μου χθες πωλουσανε ηλιοτροπια σε γλαστρες!
ειπε ο κυριουλης πως μια χαρα σε γλαστρα μεγαλωνουνε!
να παρουμε!!!
:)))))

light...

και κοιτουσες εκεινη την πορτα...
εκεινη που φαινοτανε κλειστη...
κλειστη και σκοτεινη...
ετσι φαινοτανε ομως...
δεν ηταν...
ποτε δεν πιστευες πως ητανε τελειος κλειστη...
αλλα οσο και να εσπρωνες...
δεν ανοιγε...
αλλιως επρεπε να την ανοιξεις...
να βρεις αλλο τροπο...
μεσα σου τον ειχες τον τροπο...
εκει καπου μεσα σου ητανε...
και εψαχνες...
εψαχνες...
σκαλιζες...
εσκαβες...
πονουσε πολλες φορες...
πονουσε με αλλον τροπο ομως...
μεχρι που...
σε εκεινη την κλειστη πορτα...
ειδες ενα μικρο φως απο κατω...
το ειδες...
φως...
ενα μικρο φως ητανε...
λες να ανοιγε παλι η πορτα;
λες;
ετσι νομιζεις...
το φως αυτο εδειχνε...




υγ...
μα τι κολλημα εχω παθει με αυτο το τραγουδι...
τι κολλημα!

στο μπαλκονι μου...

το μπαλκονι μου ειναι μικρο...
πολυ μικρο...
εχει δυο μεγαλες παπουτσοθηκες γεματες με παπουτσια...
εχει ενα μικρο τραπεζακι και 4 καρεκλες του σκηνοθετη...
εχει τις σκουπες,σφουγγαριστρες και φαρασι...
εχει το ποδηλατο γυμναστικης μου γιατι τωρα δεν κανω γυμναστικη...
εχει επισης το stepper machine μου γιατι ουτε και αυτο κανω...
εχει και το καροτσι της λαικης που δεν παιρνω μαζι μου ποτε γιατι προτιμω να μου φευγουνε τα χερια οταν κουβαλαω τσαντες απο διαφορα απο την λαικη(ξεροκεφαλη ειμαι βλεπετε)...
εχει την απλοστρα...
εχει και μια σκαλα...
εχει και μερικες γλαστρες απο λουλουδια οταν καταφερνουνε να επιζησουνε γιατι ειμαι σταν εκτο οροφο και ο αερας και ο ηλιος τα καταστρεφει σχεδον ολα...
εχει και ενα πιτινι...
υπαρχουνε και φορες που ειναι και τα ποδηλατα των παιδιων εδω εξω...
ναι, ειναι γεματο απο διαφορα...
αλλα μαρεσει να καθομαι στο μπαλκονι μου...
μαρεσει οταν ολα τα παιδια κοιμουντε στο σπιτι και εγω ειμαι εξω οπως τωρα...
καθομαι και χαζευω...
χαζευω που κανει ησυχια τη νυχτα...
το σπιτι μου ειναι ακριβως στο μετρο του αγ.αντωνιου και ολη μερα ενα μονιμο βουιτο ακουγεται...
τη νυχτα ομως ολα σταματανε...
σχεδον ολα...
αλλα και παλι,για μενα ειναι ησυχια...
θα νομιζει κανεις πως δεν χωραει τιποτα αλλο εκει εξω...
χωρανε ομως και πολλα άλλα...
αμε...
τωρα το καλοκαιρι γεμιζει το μικρο μου μπαλκονι με την μυρωδια απο το νυχτολουλουδο που ερχεται απο κατω...
χαζευω τa φαναρακιa που αναβω και γεμιζει το σκοταδι με το δικο τους ομορφο φως...
καθομαι στην καρεκλα μου και βαζω τα ποδια μου πανω στο καγκελο...
κοιταω μπροστα μου και τα ματια μου γεμιζουνε με το σκοτεινο ουρανο...
αν κοιταξω λιγο αριστερα μου, φαινεται η ακροπολη φωτισμενη το βραδυ και παντα γεμιζουνε τα ματια μου με εκεινη την ομορφια...
χωρανε ολα τα ονειρα που κανω εκει εξω...
χωρανε ολες μου τις ελπιδες...
χωρανε πολλες φορες και ολα εκεινα τα ασχημα που σκεφτομαστε και ας μη τα θελω...
τα διωχνω οσο μακρια γινεται αλλα χωρανε πολλες φορες και εκεινα...
χωρανε τα ατελειωτα δακρυα που πεφτουνε απο τα ματια μου...
αλλες φορες για ομορφα...
αλλες φορες για οχι τοσο ομορφα...
αλλα χωρανε και αυτα...
χωρανε οι τοσες σκεψεις μου...
ολες χωρανε...
ειναι τοσες που πολλες φορες οταν εχει αερακι οπως αποψε...
καθομαι και τις αφηνω να φυγουνε...
να τις παρει ο αερας εκει που θελω να πανε...
εκεινες ξερουνε που να πανε...
ταξιδευουνε εκει μονες τους...
αρα το μικρο μπαλκονακι μου χωραει πολλα...
και ενω ειναι τωρα 4.23 το βραδυ...
με κραταει παρεουλα και με ανεχεται με τα διαφορα μου...
αρα μου φτανει...
και ας ειναι μικρο...
καλημερα...
:)))

υγ...
σου εστειλα μερικες σκεψεις...
τις πηρες;
:)

σχολειο...τελος!! :)))))

σημερα επισημα τελειωσε η σχολικη χρονια στο σπιτικο μου...
η χαρα ειναι μεγαλη!!!!
την τριτη τελειωσε η μικρη μου...
τελειωσαμε με επιτυχια την πρωτη ταξη του δημοτικου!
χθες τελειωσε η μεγαλη μου κορη...
παει και η πρωτη ταξη γυμνασιου!
και σημερα τελειωσε και ο γιος μου...
παει και η πρωτη λυκειου!
ητανε μια χρονια που οταν ξεκινησε...
την ειχαμε παρει απο πολυ φοβο...
τα μετρα για την γριπη...
καινουργεια βιβλια στα δημοτικα...
θα καναμε αρχαια για πρωτη φορα και μονο που το σκεφτομασταν,παθαιναμε κατι...
ο γιος μου θα ξανα εκανε την πρωτη λυκειου μετα απο μια ατυχια περισυ...
πολλα τα μετωπα απο την αρχη...
αλλα τελικα ολα καλα πηγανε...
δεν κολλησαμε τη γριπη...
τα αρχαια τελικα δεν μας φανηκανε και τοσο 'χαλια'...(οπως λεει και η ιδια!)
ερωτευθηκαμε σφοδρα και μας εδωσε το κινητρο να την παλεψουμε λιγακι! (ο γιος με τα μουτρα επεσε σας λεω!)
μαθαμε να διαβαζουμε και να γραφουμε και κανουμε προσθεση και αφαιρεση μεχρι το 100!
αμε!
ειχαμε τα ups μας...
ειχαμε και τα downs μας..
τα ειχαμε ολα...
να πω και πως τα καταφερα και εγω;
καταφερα και δεν μου εστριψε εντελως...
τα καταφερα και φετος!
ε, λιγακι καποιο κουσουρη μου αφησε αλλα λιγο ειναι το κακο...
καθησα αμετρτητες φορες στην ακρη του καναπε λεγοντας στον εαυτο μου 'δεν θα μου στριψει!!!δεν θα μου στριψει!!!' και τελικα με ακουσα...
δεν μου εστριψε...(πολυ δηλαδη!)
και αισθανομαι καλα με μενα...
σηγουρα εκανα πολλα λαθη...
δεν γινεται αλλιως...
ακομη δεν εχει βγει το 'how to be a successful parent manual', ποσο ακομη οταν εισαι και μονη και εχεις ολη την ευθυνη πανω σου αρα στα τυφλα πολλες φορες πηγαινεις...
αλλα εκανα οπως μπορουσα καλυτερα...
και να το πω;
νομιζω πως τα πηγα οκ...
βεβαια τα μεγαλα θα παρουνε τους βαθμους τους σε καμια εβδομαδα και...
εκει να δουμε τι θα γινει...
αλλα ολα καλα θα πανε...
ειμαι σηγουρη...
αφου περασαμε την χρονια και τα προλαβαμε ολα...
ολα τα μαθηματα μας...
τα ιδιαιτερα μας...τα δικα μου και τα δικα τους...
ενημερωσεις...
ολα τα παρτι μας...
ολες τις σχολικες συγκεντρωσεις...
καθημερινες προπονησεις(ειδικα εκεινες στις 5.45 το πρωι!!!)...
αγωνες...
μαθηματα χωρου...
προβες για ολα...
7 ημερες και μονοημερες...
ε ολα τα καναμε νομιζω!
μια χαρα μας βρησκω!
τα καταφεραμε!
καλη ξεκουραση σε ολα τα παιδια...
αλλα και σε μας τους γονεις...
μια μεγαλη ανασα να παρουμε...
........................
οκ φτανει!!!
και πολυ μας ητανε!!!!
;)))))

υγ...
οχι δεν ειναι τα oscars αλλα θελω να πω ενα μεγαλο ευχαριστω στα αδελφια μου που με βοηθησανε και με αντεξανε φετος σε στιγμες που πραγματικα ητανε ενα μεγαλο αδιεξοδο...
ειδικα στην φουλα μου που δεν με αφησε σχεδον πουθενα μονη μου...
παντου την κουβαλησα!
φουλα μου πολυ σευχαριστω και πολυ σε αγαπω!!
(φουλα = αδελφουλα για οσους δεν ξερουνε...μαρια την λενε..)
και επισης σε εκεινον που μου κρατησε το χερι (και ας ητανε απο μακρια) σε πολλα δυσκολα και ασχημα δικα μου...
αλλα μου εδωσε και τοσα ωραια που ητανε ΜΟΝΟ για μενα...(ε τα θελουμε και αυτα τα αποκλειστικα και εμεις!!! ;)))
ξερεις εσυ ποιος εισαι...
διπλα σε ειχα παντου παντου...
και σε σενα πολυ σευχαριστω
(και αντε να γυρησεις πια!αρκετα ελειψες!!!τερμα οι κοπανες και αδικαιολογητες απουσιες!! ;))))

υγ 2...
η φωτογραφια ειναι απο το λυκειου του γιου μου...
πηγα να δω καποιον καθηγητη τις προαλλες...
και ειδα ετσι εκει ολες τις τσαντες και χαρτια...
και το αδειο προαυλιο...
ολα τα παιδια ειχανε παει στο καφε διπλα!!!
αυτα ειναι!!!
:)))))))

υγ 3...
ποσο μαρεσουνε τα υγ!!!
και ενα τραγουδι...
oldie but goody...
αυτο μου ηρθε τωρα να ακουσω...
γιατι ειναι για πολυ τεμπελικες διακοπες...
τεμπελικες και αγαπησιαρικες...
και ποοοοσοοοο τις θελω!!!!!



υγ 4...
ειναι τωρα 16.05...
και μολις με πηρε η φουλα...
και μου ειπε να δω το δικο της blog...(ειναι οικογενιεακο χαρησμα μαλλον! ;)
να το δειτε και εσεις...
και εσυ...
http://losingfaithmakesacrime.blogspot.com/
:)))))))

overdose...

που ειναι τα χαπια μου;
που ειναι;
ολα θα τα παρω...
θα κανω overdose...
μια χουφτα τεραστια θα κατεβασω χωρις νερο...
δωρεαν δινοντε...
χωρις συνταγη...
αντε παρτε ολοι μερικα...
just what the doctor ordered!!!

υγ...
το τραγουδι ειναι αφιερωμενο...
to outro...

υγ 2...
μετεωριτη μου...
αν και εκανες μεγαααααλο κακοοοοο...(xixixixi!!!)
αντε να χαρεις λιγακι...
λιγο david bowie...
;))))))

υγ 3...
εννοω τετοια χαπια οπως στην φωτογραφια ε!!!
αυτα με τα χαμογελα πανω τους!!!
;)))

για την στιγμη εκεινη...

ειναι απλα μερικες στιγμες...
γιατι απο στιγμες ειναι γεματη η ζωη μας...
που θελεις να τις κρατησεις για παντα κοντα σου...
να τις φυλαξεις εκει μεσα σου που μονο εσυ ξερεις που θα ειναι...
σε εκεινο το μερος που σπανια ανοιγεις γιατι ειναι ελαχιστα εκεινα που κρυβεις μεσα σου ετσι... λιγες οι στιγμες που ειναι τοσο σπανιες να τις φυλας τοσο καλα...
αλλά εκει τις φυλας...
και ποτε δεν τις χανεις...
ποτε δεν τις ξεχνας...
εκει ειναι...
εκει τρυφερα βαλμενες και ακουμπησμενες...
και μετα ακους μερικες νοτες...
και σου θυμιζουνε μια απο αυτες τις στιγμες...
και χωρις να τo καταλαβεις...
μπανεις εκει μεσα σου...
εκει που εχεις κρυψει τα δικα σου...
και την βρησκεις εκει φυλαγμενη...
και γεμιζουνε τα ματια σου απο εκεινη...
απο δακρυα γεματa απο συναισθημα...
απο δακρυα γεματa απο εκεινη τη στιγμη...
και περνανε ολα αυτα μεσα σου ενω ακους το τραγουδι συγχρονος...
ειναι μαγικο;
πολυ ομως...
τοσο μαγικο που το εχω ακουσει αμετρητες φορες απο το πρωι...
αλλα δεν ειναι μονο μαγικο το τραγουδι...
αλλά η στιγμη...
ειναι τοσες οι μαγικες οι στιγμες που δεν πρεπει να μεινουμε σε μια ασχημη...
γιατι υπαρχουνε και αυτες...
δυστηχος αλλα υπαρχουνε...
κοιταω μεσα μου παλι...
στις στιγμες μου μαζεμενες...
ποσο ομορφες ειναι...
ποσο..

Let's start over again
Why can't we start it over again
Just let us start it over again
And we'll be good
This time we'll get it, get it right
It's our last chance to forgive ourselves

υγ...
αφιερωμενο...
word for word...
ξερεις εσυ...

καλο μας μηνα..παρτε και ενα cookie!!!

το λεω συνεχεια...
οταν μαγειρευεις κατι με αγαπη...
παντα πιο νοστιμο γινεται...
παντα ομως...
και ετσι αποψε...
ειπα να φτιαξω κατι...
να φυγει ο μαιος που ητανε ενας πολυ ασχημος μηνας για πολλους λογους...
και μπας και καταφερω να μπει ο ιουνιος λιγακι πιο 'γλυκα'...
τα εφτιαξα το chocolate chip cookies...
πολυ γρηγορα...
αλλα γιναμε πολυ ωραια...
ετσι λεει το κοινο μου εδω περα...
παντως τα εφιαξα με πολυ αγαπη...
και πηρα και μερικα και τα αφησα καπου να 'γλυκανω' οχι μονο τον ιουνιο...
(αχεμ!!)
και κερναω και ολους εδω ενα cookie...
αντε μπας και χαμογελασουμε ολοι λιγακι...
και ας ειναι απο ενα chocolate chip cookie...
ειπαμε...
φτιαχτηκε με πολυ αγαπη...
κατι ειναι και αυτο!!!
καλο μας μηνα...
:)

υγ..
μεγαλη αδυναμια εχω στο sesame street...
το ξερουνε οσοι ειναι πολυ κοντα μου...
και πολυ μεγαλη αδυναμια εχω στους bert and ernie...
το πρωτο ειναι το official cookie song...
και το δευτερο...
ε, τι να πω...
ειναι απλα bert and ernie!!!
(εσυ ξερεις!!! ;)))))

πρωι πρωι...

μα για ποσο ηλιθιοι μας περνανε τελικα;
ποσο;
και ποσα δεν εχουμε μαθει ακομη....
άλλα τοσα ειναι σηγουρο...
και ακομη λιγα λεω...
και σκεφτομαι την θεωρια μου γιατι απο θεωριες αλλο τιποτα ειμαι και εγω...
πως αν εισαι στο πατο...
το μονο καλο ειναι πως μετα μονο πανω μπορεις να πας...
the only way out is up...
αλλά ειχε δικιο ο φιλος μου τελικα...
εκει που νομιζουμε πως φτασαμε down down down...
κατι αλλο βγαινει στη φορα...
μα ποσο κατω πια θα παμε;
και ερχεται τωρα και μας λεει ο μαντελης πως επρεπε να πληρωσει τα διδακτρα του γιου του...
γιαυτο τα πηρε...
ηρωας ο πατερας...
ηρωας!
να βρω και εγω χορηγο μπας και καταφερω να πληρωσω κατι;
λετε;
αισιχτιρ πρωι πρωι...

υγ...
ενα τοσο ομορφο τραγουδι...
αξιζει να διαβασει κανεις τους στοιχους...





Our fathers have been entangled in things
He's been squandering, he's been squandering
And we don't do a thing, 'cause we're busy and think
We're just wandering, we're just a-wandering like fools

His son is his prize, he tells a few lies
He's got his father's eyes, it's in his father's eyes
And he thinks in his mind that he's just getting by
But he's a compromise, he's just a compromising fool

And the stance that we take isn't much to bear
Yeah, we leave things to change on their time
And our failure to care for it leaves us blind
'til we're tired and we're crazed in the mind

Now he lies on his back, and they tell him it's that
It's just a heart attack, it's just a heart attack
Too late to return to the ones that you've earned
No they don't give it back, no they don't give it back to fools

And the stance that we take isn't much to bear
Yeah, we leave things to change on their time
And our failure to care for it leaves us blind
'til we're tired and we're crazed in the mind

I've been, I've been silent

paint my days and weeks yellow...

μ'αρεσει το κιτρινο...
πιο πολυ ομως στα λουλουδια...
δεν πιστευω σ'αυτο που λενε πως δειχνει μισος...
μα πως μπορει κατι τοσο ομορφο οπως αυτο το κατακιτρινο ηλιοτροπιο...
να δειχνει κατι τετοιο;
δεν γινεται απλα...
σημερα ξεκινησε η εβδομαδα μου με μια ομορφη σκεψη...
και με μια ομορφη ευχη...
παντα ετσι ξεκιναει...
τον τελευταιο καιρο με την ιδια ευχη...
οταν οι καλες ευχες ειναι παραπανω απο τα ασχημα που μας τριγυρνανε...
εχουνε πιο πολλες πιθανοτητες να πιασουνε τοπου και να γινουνε αληθινες...
ετσι πιστευω...
γιαυτο πολλες θετικες σκεψεις να κανουμε...
και τις αρνητικες λιγακι στην ακρη να τις βαλουμε...
εγω θαθελα να τις πεταξω καπου πολυ μακρια..
αλλα δεν πειραζει..
δεν τις δινω πολυ σημασια και ετσι το ιδιο ειναι...
μια ομορφη εβδομαδα να εχουμε...
ολοι μας...

υγ..και εκεινο το ταξιδι στην τοσκανη τον ιουλιο που εχουμε πει...
ξερεις κατι;
λιγο εξω απο την αραχοβα στο χωριο μας...
εχει και εκει ενα μεγαλο χωραφι με ηλιοτροπια...
και εκει μια χαρα ειναι...
αρκει να παμε παρεουλα...
ξερεις εσυ...

υγ 2...
ναι...
παλι coldplay...
τι να κανω;
ταιριαζει τοσο...
μα τοσο...
ειναι τοσο ομορφο...
οπως το κιτρινο...
οπως και ολα τα λογια...
for you...
:)))))

το εχασα...για λιγο ομως...

εδω και δυο μηνες εχω χασει κατι...
κατι πολυ σημαντικο...
κατι πολυ σημαντικο για μενα...
αυτο το 'κατι'...
το σημαντικο μου...
ειναι ο λογος που χαμογελαω πολλες φορες ενω δεν κοιταω πουθενα συγκεκριμενα...
ειναι ο λογος που σιγοτραγουδω ενα τραγουδι που πουθενα δεν ακουγεται...
ειναι ο λογος που ονειρευομαι πολλα πολλα ομορφα αυριο...
ειναι ο λογος που μονο γραφω και γραφω και γραφω...
ειναι ο λογος που σε ο,τι βλεπω, ακουω ή διαβαζω...
ψαχνω και βρησκω αυτο το σημαντικο μου 'κατι' μεσα σε ολα αυτα...
εκει ειναι...
σε ολα...
αλλα δεν μου φτανει να το βλεπω σε εκεινα μονο...
εγω θελω να το βλεπω και διπλα μου...
θα το ξαναβρω ομως...
που θα παει...
θα το ξαναβρω...

υγ...
βαλτε αυτο το τραγουδι να το ακουσετε...
υπεροχο ειναι...
και το video ειναι a work of art...
lost things can be found in the end...

στο δανειστηκα το τραγουδι ε;
:)))))))

forget-me-nots...

αυτα τα λουλουδια λεγοντε forget-me-nots...
τα στελνουνε οταν θελουμε καποιος να μη μας ξεχασει...
στελνω μια μεγαλη γλαστρουλα εκει που ξερω και που ξερει...
γεματο απο forget-me-nots...
πασπαλιζμενα με βροχουλα ομορφη...
μα τι ωραιος καιρος σημερα...
τι ωραιος!
μη με ξεχασεις ε!
και επειδη η μουσικη ειναι αυτη που παντα ειναι διπλα μας...
ο,τι καιρο και να κανει...
οποια λαθη και να κανουμε...
οπως και να αισθανομαστε...
ανεβαζω αυτο το κομματι γιατι πολυ μαρεσει...
και αυτο φτανει...
καλο weekend να εχουμε...
με πολλα πολλα forget-me-nots...
:))))

The National - "Bloodbuzz Ohio" (official video) from The National on Vimeo.

κρατησου...θα τα καταφερουμε...ολοι μας...

κρατησου μικρη μου...
θα τα καταφερεις...
απλα κρατα γερα και μη κοιτας κατω...
δεν βλεπεις τον ουρανο εκει ψιλα;
δεν ειναι τοσο ομορφο;
εχει συννεφεια,ναι...
δεν πειραζει ομως...
φαινεται και ο ηλιος...
απλα κρυβετε και μας δοκιμαζει...
να δει αν θα τον ξεχασουμε αν δεν τον βλεπουμε...
αλλα εκει εινει...
λαμπει ακομη και μεσα απο τα συννεφα...
γιαυτο εσυ κρατησου...
και προχωρα...
δεν πειραζει και αν πεσεις μια,δυο, τρεις φορες...
δεν πειραζει καθολου...
θα σκουπισεις τα γονατα σου απο τις σκονες...
και παλι εκει πανω θα πας...
και παλι σφιχτα θα κρατηθεις...
μονο εκεινοι που επιμενουνε τα καταφερνουνε...
οσο δυσκολο και να φαινεται πολλες φορες...
τα καταφερνουνε...
αντε ελα...
δοκιμασε παλι...
εχουμε χρονο μπροστα μας...
αλλα και ξερεις κατι;
και να πεσεις...
και να γεμισεις με σκονι...
ακομη και να χτυπησεις λιγακι και να πονεσεις μια σταλια...
δεν πολυ πειραζει...
φευγει ο πονος και μενει μονο το ομορφο...
αλλά κατι ακομη...
ελα να σου πω...
εγω διπλα σου θα ειμαι...
οσες φορες και να προσπαθησεις...
οσες φορες και να πεσεις...
ο,τι και να γινει...
διπλα ακριβως...
αντε παμε παλι...
μη κοιτας κατω...
πανω ψιλα ειπαμε...

υγ...
η φωτογραφια ειναι η μικρη μου...
και ναι, τα καταφερε...
οπως και ολοι μας θα τα καταφερουμε...
δεν χρειαζεται πολυ...
ενας να ειναι διπλα μας...
και να βλεπουμε τον ηλιο...
το δικο μας ηλιο...
οποιος και να ειναι αυτος...

υγ2...
εχω κολλησει με αυτο το τραγουδι...
κολλημα εδω και μερικους μηνες...
να το ακους και να βλεπεις θαλασσα...
να το ακους και να ταξιδευεις...
να ταξιδευεις ξαπλωμενη στον καναπε...
να το ακους και απλα να νιωθεις...

για να ξεχαστω λιγακι...

οι Abbie Gale καλοι ητανε...
για μενα θα ητανε πολυ πιο ωραια αν ητανε σε καποιο πιο μικρο χωρο...
πιο atmosperic που ταιριαζει με τον ηχο τους...
αλλα οταν βγηκε ο Βασιλικος και τραγουδησε αυτο το τραγουδι...
τι να πω..
λιγο θα ειναι...
μα τι υπεροχη φωνη...
ποσο εκφραστικος ειναι...
και ενω ολα τα λογια δεν τα επιασα εκεινη την στιγμη...
το refrain το επιασα...
και με αγγιξε...
να το βαλω να ακουσω κατι ομορφο γιατι δεν μπορω να με πλακωνει ολο αυτο το μαυρο...
δεν ξεχναω τι γινεται...
απλα ειναι αυτη η μικρη ελπιδα που θελω να κραταω κοντα μου...
η ελπιδα μου για τα παντα...
και εσυ...
κοντα και τα δυο...


Into your skin, into the stars
into your breath and by your eyes….

σιωπη...

σιωπη...
απογοητευση...
θυμο...

αλλα μη ξεχναμε...

ελπιδα...

καπου θα την βρουμε...
δεν θα μας την παρουνε και αυτη...

απο κατω ολα ειναι το ιδιο ομορφα οπως πριν...

κοιτουσα το νερο...
κοιτουσα καθε πετρουλα μεσα του...
ολα φαινοντουσαν τοσο ομορφα...
τοσο ωραια...
η καθε πετρουλα φαινοτανε πως ειχε την θεση διπλα και αναμεσα απο τις αλλες...
το εχεις προσεξει πως οταν βαζεις τα ποδια σου μεσα στην θαλασσα...
και τα κουνας ασταματητα...
και κανει ασπρο αφρο παντου γυρω...
πως οταν μετα σταματησεις...
οταν σταματας να προκαλεις αυτη την ταραχη...
αμεσως μετα το νερο καλμαρει παλι...
δεν χρειαζεται πολυ ωρα...
μια στιγμη μονο...
και η καθε πετρουλα εκει στο πατο...
δεν εχει κουνηθει...
ειναι ολα οπως ητανε πριν...
ολες αρμονικα διπλα στις αλλες...
απλα το νερο απο πανω ταραχτηκε για λιγο...
ολα τα αλλα μεινανε ιδια...
αυτο σκεφτομουνα οταν εβαζα τα ποδια μου μεσα στη θαλασσα και τα κουνουσα ασταματητα...
σκεφτηκα πως ετσι ειναι με μερικα πραγματα και στην ζωη...
μπορει τα νερα να θολωνουνε για λιγο...
και να μη μπορεις να δεις καθαρα εκει κατω...
αλλα απο κατω ολα ειναι τα ιδια...
για μενα ετσι ειναι...
γιαυτο οσο και να κλωτσας και να κουνας τα ποδια σου...
να κανεις τεραστιες μπουρμπουλιθρες και αφρους...
οταν πια σταματησεις...
ολα παλι τα ιδια θα ειναι...
ολα θα ειναι πεντακαθαρα...
και ολα θα ειναι ομορφα...
ολα ομως...
και εγω παλι θα ειμαι εκει και θα βλεπω πως ολες οι πετρουλες ειναι στην σωστη τους θεση...
ολες ομως...

υγ για συναυλια...

ξεχασα να πω κατι...
αλλον εψαχνα να βρω στην συναυλια...
και αλλον βρηκα...
θυμοσαστε το ποστ για τον καλο φιλο μου τον δημητρη;
που εξαφανηστηκε ετσι απλα μια μερα...
και μετα μου ανεβασε ενα πολυ ομορφο video στο youtube πως ητανε καλα...
και ελεγε 'συγνωμη tzo' με το αγαπημενο μου 'let down' απο τους radiohead;
χαθηκε παλι μετα...
δυο χρονια πριν...
πολλα προσωπικα του προβληματα που απλα τον κανανε να φυγει εντελως...
αλλα αν με διαβαζεις ακομη φιλο μου δημητρη...
να ξερεις πως σε ειδα εκει στους james...
σε ειδα...
ησουνα πολυ πισω ομως...
και ο κοσμος παρα πολυς...
αλλα σε ειδα...
μουσακια ωραια αφησες...
και μονος σου ησουνα...
και ευχομαι να εισαι καλα...
και χαρουμενος...
και τα παιδακια σου να ειναι καλα...
λες να ερθω να σε βρω εκει στον παο ενω ξερεις πως ειμαι αεκτζου; ;)
μπα...εμενα μου φτανει που σε ειδα καλα...
χαιρομαι μερικες φορες οταν ο κοσμος ειναι μικρος...
και μια ματια φτανει απλα να ησυχασεις...
εγω χαρηκα παντως...
σου αφιερωνω το δικο σου αγαπημενο james τραγουδι...
ειμαι σηγουρη πως χωροπηδουσες ασταματητα οταν το παιξανε!
keep smiling dear!!!!
:))))))



υγ2...
θα προτιμουσα να εβλεπα εσενα να ξερεις...
ξερεις εσυ...

συναυλια...

ποσο μαρεσουνε οι συναυλιες...
μα ποσο...
και χθες ητανε μια απο εκεινες τις συναυλιες που εδω και τοσες εβδομαδες περιμενα με τοση χαρα να γινει...
την προηγουμενη φορα που ειχαμε παει, ητανε μαγικα...
απλα μαγικα...
και χθες ητανε παλι το ιδιο...
παρεα με τοσο αγνωστο κοσμο που απλα χωρευαμε και τραγουδουσαμε μαζι...
μια μεγαλη παρεα γιναμε...
υπεροχα...
και διπλα μου ητανε η αγαπημενη μου αδελφη οπως και την προηγουμενη φορα...
και παραδιπλα καπου ησουνα και εσυ οπως και την προηγουμενη φορα...
δεν πειραζει και πολυ που δεν σε ειδα...(πειραζει αλλα δεν θα μεινω σε αυτο..)
σε αισθανομουνα...
οπως την καθε νοτα που επεζε...
οπως την φωνη του tim booth που περναγε απο μεσα μου...
και οταν παιξανε το αγαπημενο σου τραγουδι...
σε περιμενα καπως...
και εκεινη την στιγμη το ξερω πως το ιδιο σκεφτοσουνα...
αρα μαζι ημασταν...
στις επομενες μας συναυλιες λοιπον...
να ειναι ολες τοσο ωραιες...
και παλι μαζι με αγαπημενους ανθρωπους γυρω μου...
ακριβως διπλα...
ξερεις εσυ...

καλο μας μηνα...

το δικο μου στεφανι θα ειναι απλο φετος...
θα βρω διαφορα ομορφα να βαλω γυρω γυρω του...
θα τα βρω σε καποιο μερος μεσα μου να μεγαλωνουνε...
θα βρω πολυ ελπιδα...
και πολυ αισιοδοξια...
και πολυ υπομονη...
α, και μη ξεχασω δυναμη...
και πολλα πολλα χαμογελα...
πολλα απο αυτα θα βαλω...
πολυ απ'ολα αυτα θα βαλω...
και μετα θα τα τυλιξω ολα με παρα πολυ αγαπη...
μα παρα πολυ αγαπη...
και θα τα τυλιξω ολα καλα και σφιχτα με αυτο το σπαγκο απο αγαπη...
δεν θα μου φυγει τιποτα...
και θα το κρεμασω καπου να το βλεπω καθε μερα...
καθε μερα να το βλεπω και εγω...
αλλα και ολοι οι αλλοι που θελω...
και δεν θα παθει τιποτα...
τιποτα απολυτος...
ολο το χρονο θα κρατησει...
δεν ξερενοντε αυτα τα λουλουδια...
δεν χρειαζοντε νερο...
ενα πραγμα μονο...
αρκει να μη τα ξεχνας...
να μη ξεχνας κανενα απο ολα αυτα...
ουτε πως τα εχουμε μεσα μας...
αλλα ουτε και να τα μοιραζομαστε...
να τα μοιραζομαστε κυριος...
καλο μηνα σε ολους...

message...

σκεφτομαι...
πολυ σκεφτομαι τελευταια...
δεν ξερω αν ειναι καλο αυτο...
καποιες φορες ειναι...
αλλες οχι...
προτιμω να αισθανομαι και να μη σκεφτομαι τοσο...
μονο αν ειναι ακρως απαραιτητο...
με βαλανε ομως να σκεφτομαι...
οι καταστασεις με βαλανε...
κανω κατι βλακειες ωρες ωρες και καλα μου κανανε...
μπας και καταλαβω κατι...
αλλα τι να το κανεις;
το κακο το εκανα...
και σκεφτομαι πολλες φορες πως λεω στα παιδια μου δεν φτανει να λενε μονο συγνωμη...
πρεπει να σκεφτομαστε πριν κανουμε κατι...
αλλα μερικες φορες δεν προλαβαινεις να σκεφτεις...
απλα αντιδρας...
μιλας...
πρατεις...
ολα λαθη βεβαια...
αλλα τα κανεις...
και προσπαθεις να στειλεις εκεινο το μηνυμα...
να λεει ποσο λυπασαι...
με ολους τους τροπους...
αλλα ενω φτανει εκει...
στο destination του...
'παραδωθηκε' γραφει...
δεν το δεχτηκανε ομως...
και σκεφτομαι πως αν φωναξω δυνατα...
τοσο δυνατα που την επομενη μερα δεν θα εχω πια φωνη...
θα με ακουγανε;
δεν ξερω...
μακαρι να ηξερα...
εγω θα μιλαω ομως...
και θα τα λεω...
και θα ακουστει η φωνη μου...
ειμαι σηγουρη...
καποια μερα θα ακουστει...
ειναι οπως εκεινο το γυαλινο μπουκαλι με το γραμμα μεσα...
ισως χρειαστει να περασει απο τα χιλια κυματα...
διαφορετικες θαλασσες και φουρτουνες...
αλλα στο τελος θα το βρει εκεινος που πρεπει...
σε εκεινον που ειναι μεσα γραμμενο το γραμμα...
θα το βρει...

υγ...
τα τραγουδια απλα ειναι τοσο ομορφα...
πολυ μαρεσουνε...
και οπως εχω πει τοσες φορες...
τα τραγουδια μιλανε τοσο πιο ομορφα απο εμας πολλες φορες...

a breath of fresh air...

το ανοιξα...
και το κοιταξα...
το κοιτουσα τοση ωρα...
τιποτα δεν μου αρεσε...
αλλα και τιποτα δεν ηθελα να πεταξω...
και απλα εμεινα εκει...
με χερια στη μεση και κοιτουσα...
ολα μαυρα...
καταμαυρα...
ε ενταξει...ειχε μερικες πινελιες απο χρωμα...
λιγο ασπρο απο δω...
λιγο κοκκινο απο εκει...
ισως και καμια ασχετη πινελια αναμεσα απο τα μαυρα...
αλλα γενικα ολα μαυρα...
μου αρεσε ομως τοτε ετσι...
τωρα ηθελα μια πινελια απο κατι...
απο κατι πιο εντονο...
δεν μου ταιριαζε πολυ πια το μαυρο...
δεν ητανε ολα τα ιδια οπως την πρωτη φορα που το εντυσα...
ειχανε αλλαξει πια πολλα...
και ετσι εψαξα...
εψαξα πολυ...
μεχρι που βρηκα κατι...
το ειχα βρει ενα βραδυ που σε περιμενα (ξερεις εσυ)...
θα θυμασαι που στο ειχα πει...
μου ελεγες να ξαναγραψω εδω...
και το ειχα βαλει καπου...
καπου αναμεσα απο τα πολλα άλλα αποθηκευμενα...
και το εψαχνα...
και τωρα το βρηκα...
και του το εβαλα...
και να το τωρα!
το blog-ακι μου αλλαξε...
αλλαξε 'ρουχα'...
εχει αλλαξει και απο μεσα απο τοτε που πρωτο βγηκε...
μεγάλωσε;
ε λιγακι...ελαχιστα...(μη το πειτε ομως πουθενα!)
ωριμασε;
μπα...δεν νομιζω...(μερικα πραγματα απλα δεν αλλαζουνε!)
φυγανε πια ολα τα παλια και ηρθανε τοσα πολλα ωραια καινουργεια...
ηρθανε και ασχημα αλλα κοντα στα ωραια,δεν μετρανε αυτα καθολου...
αχ αυτα τα ωραια αχ!!(συνοδευετε με μεγαλο χαμογελο παρακαλω!!)
αλλά και την στιγμη, εχει μεινει και το ιδιο...
κρατησα τα καλα απο τα παλια και εδιωξα τα ασχημα...
και χαιρομαι γιαυτο...
και γιαυτο αλλαξε...
εβαλε αλλα 'ρουχα'...
και το κοιταω τωρα...
και μαρεσει...
να με καλοσωρισω;
αχ φοβαμαι πως παλι δεν θα ειμαι συνεπης με το blog-ακι μου...
αλλα δεν πειραζει...
θα μου το πω το 'καλως ηρθες'...
και ποιος ξερει;
ισως με ξαφνιασω και γινω συνεπης...
you never know...
αυτα που μας ξαφνιζουνε ειναι και αυτα που μετρανε...
με καλοσωριζω τοτε...
:)))

υγ...
το τραγουδι αυτο ειναι πολυ συμβολικο...
γιαυτους που με ξερουνε,ξερουνε γιατι...
και για εκεινον που μου το εμαθε,ξερει καλυτερα απ'ολους...