στο μπαλκονι μου...

το μπαλκονι μου ειναι μικρο...
πολυ μικρο...
εχει δυο μεγαλες παπουτσοθηκες γεματες με παπουτσια...
εχει ενα μικρο τραπεζακι και 4 καρεκλες του σκηνοθετη...
εχει τις σκουπες,σφουγγαριστρες και φαρασι...
εχει το ποδηλατο γυμναστικης μου γιατι τωρα δεν κανω γυμναστικη...
εχει επισης το stepper machine μου γιατι ουτε και αυτο κανω...
εχει και το καροτσι της λαικης που δεν παιρνω μαζι μου ποτε γιατι προτιμω να μου φευγουνε τα χερια οταν κουβαλαω τσαντες απο διαφορα απο την λαικη(ξεροκεφαλη ειμαι βλεπετε)...
εχει την απλοστρα...
εχει και μια σκαλα...
εχει και μερικες γλαστρες απο λουλουδια οταν καταφερνουνε να επιζησουνε γιατι ειμαι σταν εκτο οροφο και ο αερας και ο ηλιος τα καταστρεφει σχεδον ολα...
εχει και ενα πιτινι...
υπαρχουνε και φορες που ειναι και τα ποδηλατα των παιδιων εδω εξω...
ναι, ειναι γεματο απο διαφορα...
αλλα μαρεσει να καθομαι στο μπαλκονι μου...
μαρεσει οταν ολα τα παιδια κοιμουντε στο σπιτι και εγω ειμαι εξω οπως τωρα...
καθομαι και χαζευω...
χαζευω που κανει ησυχια τη νυχτα...
το σπιτι μου ειναι ακριβως στο μετρο του αγ.αντωνιου και ολη μερα ενα μονιμο βουιτο ακουγεται...
τη νυχτα ομως ολα σταματανε...
σχεδον ολα...
αλλα και παλι,για μενα ειναι ησυχια...
θα νομιζει κανεις πως δεν χωραει τιποτα αλλο εκει εξω...
χωρανε ομως και πολλα άλλα...
αμε...
τωρα το καλοκαιρι γεμιζει το μικρο μου μπαλκονι με την μυρωδια απο το νυχτολουλουδο που ερχεται απο κατω...
χαζευω τa φαναρακιa που αναβω και γεμιζει το σκοταδι με το δικο τους ομορφο φως...
καθομαι στην καρεκλα μου και βαζω τα ποδια μου πανω στο καγκελο...
κοιταω μπροστα μου και τα ματια μου γεμιζουνε με το σκοτεινο ουρανο...
αν κοιταξω λιγο αριστερα μου, φαινεται η ακροπολη φωτισμενη το βραδυ και παντα γεμιζουνε τα ματια μου με εκεινη την ομορφια...
χωρανε ολα τα ονειρα που κανω εκει εξω...
χωρανε ολες μου τις ελπιδες...
χωρανε πολλες φορες και ολα εκεινα τα ασχημα που σκεφτομαστε και ας μη τα θελω...
τα διωχνω οσο μακρια γινεται αλλα χωρανε πολλες φορες και εκεινα...
χωρανε τα ατελειωτα δακρυα που πεφτουνε απο τα ματια μου...
αλλες φορες για ομορφα...
αλλες φορες για οχι τοσο ομορφα...
αλλα χωρανε και αυτα...
χωρανε οι τοσες σκεψεις μου...
ολες χωρανε...
ειναι τοσες που πολλες φορες οταν εχει αερακι οπως αποψε...
καθομαι και τις αφηνω να φυγουνε...
να τις παρει ο αερας εκει που θελω να πανε...
εκεινες ξερουνε που να πανε...
ταξιδευουνε εκει μονες τους...
αρα το μικρο μπαλκονακι μου χωραει πολλα...
και ενω ειναι τωρα 4.23 το βραδυ...
με κραταει παρεουλα και με ανεχεται με τα διαφορα μου...
αρα μου φτανει...
και ας ειναι μικρο...
καλημερα...
:)))

υγ...
σου εστειλα μερικες σκεψεις...
τις πηρες;
:)