στον φιλο μου..

Τι ειναι αυτο που κανει καποιες φορες καποιον να τα βαλει στα ποδια?

Να σηκωθουνε μια μερα και να πουνε 'παει..τελειωσε..δεν θελω να σου μιλησω πια.'

Δεν ξερω την απαντηση σε αυτο..
εδω δεν μπορω να καταλαβω τον εαυτο μου πολλες φορες, το να βρω την απαντηση για καποιον αλλον μου φαινεται αδυνατον.


Ο κοσμος του internet σου δινει την δυνατοτητα ομως να κανεις run away..

ειναι πιο ευκολα να πατησεις αυτο το καταραμενο το delete και να εξαφανηστεις..

ισως για πολλους ειναι κατι καλο αυτο..

για μενα ομως δεν ειναι..

κανω το λαθος καθε φορα και δενομαι με ανθρωπους ευκολα.

δεν εχει σημασια αν τους εχω δει η οχι..
αν εχουμε μιλησει στο τηλεφωνο η οχι..
αν πραγματικα τα ξερω ολα για τον αλλον η οχι..
δεν εχουνε σημασια..
εγω απλα δενομαι και οταν δενεσαι με καποιον τον περιμενεις..
και ας ειναι να εμφανιστει μεσα απο μια οθωνη με ενα γραπτο του ή μεσα απο το messenger με τα πληκτρολογημενα του λογια..
ακομη τον περιμενεις.

Ετσι εγινε και με τον φιλο μου τον Δημητρη..
ξαφνικα μια μερα πατησε το delete button..
δυο απλα λογια χωρις καμια ουσιαστηκη εξηγηση..
απλα εφυγε..
εγω ομως ακομη τον περιμενω..
σχεδον καθε μερα τον περιμενω να ξαναεμφανηστει μεσα απο το pc μου..
αλλα δεν ερχεται..
οχι ακομη..
βλεπεις εγω ακομη εχω αυτο το faith in people thing..
και ειδικα σε καποιους ανθρωπους..
αρνουμαι να πιστευω πως επεσα εξω με εκεινον..
αποκλειεται..

Σημερα γιορταζει ο Δημητρης..
ξερω πως θα με διαβαζει ακομη..
δεν υπαρχει κανενα ρισκο σε αυτο(ξερει εκεινος τι εννοω)..
αρα θα δει την ευχη μου για εκεινον..
και του ευχομαι να ειναι καλα και να ειναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ καλα..
εκεινος παλι ξερει τι εννοω..
και ας εχω την πικρα μεσα μου..
την εχω γαμωτο..

Να εισαι καλα φιλο μου Δημητρη..
εγω θα σε περιμενω..
και το ξερεις αλλωστε αυτο..
σου αφιερωνω ενα τραγουδια απο το αγαπημενο μας Radiohead που τοσες φορες ακουγαμε παρεουλα..

Transport, motorways and tramlines

Starting and then stopping

Taking off and landing

The emptiest of feelings

Disappointed people clinging on to bottles

And when it comes it's so so disappointing

Let down and hanging around

Crushed like a bug in the ground

Let down and hanging around

Shell smashed, juices flowing

Wings twitch, legs are going

Don't get sentimental

It always ends up drive

One day I'm going to grow wings

A chemical reaction

Hysterical and useless

Hysterical and ...

Let down and hanging around

Crushed like a bug in the ground

Let down and hanging around

Let down again

Let down again

Let down again

You know, you know where you are with

You know where you are with

Floor collapsing

Floating, bouncing back

And one day....I am going to grow wings

A chemical reaction

Hysterical and useless

Hysterical and...

Let down and hanging around

Crushed like a bug in the ground

Let down and hanging around

http://www.zshare.net/audio/44747208d742b1/

ομορφο...

μ'αρεσει να βλεπω εκεινους διπλα μου να χαμογελανε..

να τους κανω να γελανε..

πιο πολυ το εχω αυτο αναγκη απο το να με κανουνε εκεινοι να γελαω..

νομιζω πως το καταφερα αυτο προσφατα..

ισως καταφερα να δω ενα χαμογελο που ητανε λιγο παραπανω απο απλα 'λιγο'..

εχετε δει την θεα απο το Λυκαβητο ξημερωματα?

ειναι πραγματικα ομορφο..

ενα τελειο τροπο να τελειωσει η μερα σου..

με τη θεα και το χαμογελο..

ειδικα οταν εκεινο το χαμογελο εχει και ενα λακκακι απο την μια μερια..


sweet dreams..


υγ θαθελα να ευχαριστησω τον Jason www.littleargonauts.blogspot.com για την υπεροχη φωτογραφια απο την αθηνα by night..thank you Jason!!!

για πειτε μου...

ηρθε το weekend..

η διαθεση ειναι καλη, δεν μπορω να πω..

το καλο με μενα ειναι πως δεν μενω και πολυ στα down μου..

τα ξεχναω αρκετα ευκολα αν και προσπαθουνε να με ακολουθησουνε τις πιο πολλες φορες..

σιγα τωρα..

δεν θα τους αφησω..

θα κανει και λιγο κρυο ειπανε..

θα παμε να αγορασουμε κανενο χειμωνιατικο μπας και γινει το πραγμα..

την κανουμε λετε εμεις την τυχη μας?

ειναι το timing everything?

ισως και να ειναι..

αλλα και παλι ισως και να μην ειναι..

αν δεν το παλεψεις απο μονος σου τιποτα δεν γινεται..

και ας εισαι στο being at the right place at the right time..

το περασμενο σαββατο πηγα με την αδελφη μου και τις κορες μου στο Πεδιο του Αρεως για να δουμε τις συναυλιες που γινοντουσαν ολη μερα εκει..

πολυ πλακα ειχε..

μεσα στα δεντρα ημασταν..

πεφτανε κεραυνοι παντου..

good choice ελεγα στον εαυτο μου..

στο videowall δειχνανε διαφορες εικονες που ητανε σοκαριστηκες αλλα αληθινες..

κατσαμε σε μια μερια και ακουγαμε τα γκρουπακια να παιζουνε..

πολυ κοσμο και παντου μυριζε απο 'αρωματικα τσιγαρα'..

'μπραβο! μου ειπα..θα ειναι μια εκπαιδευτικη βραδυα για τις κορες μου!'

δεν αργησε να το καταλαβει και η μικρη μου..

αρχισε να λεει συνεχεια 'τι βρωμαει ετσι βρε μαμα???'

'τσιγαρο' της απαντησα..δεν ητανε ψεμα..

να παιρνει πιο βαθιες αναπνοες και να σκεφτομαι πως θα μαστουρωσει απο το παθητικο καπνισμα και να μου απανταει μετα 'δεν μυριζει ετσι το τσιγαρο βρε μαμα!!!'

τι να της πω τωρα???

'μερικα ετσι μυριζουνε' απαντησα ειλικρινα..καλο?

'βρομαει!'..επεμενε..δεν ειχε και αδικο..

'καλα καλα θα κατσουμε για λιγα τραγουδια ακομη και θα φυγουμε' της ειπα..

μετα απο εκεινη την εμπειρια σκεφτομαι που αλλου θα τις παω αυτο το weekend???!!!

any suggestions????

καλο σαββατοκυριακο σε ολους!!!

απων..

ημουνα αρρωστη για μια εβδομαδα..
ο λαιμος μου ειχε κλεισει και ο βηχας ασταματητος..
δεν μ'αρεσει καθολου οταν αρρωσταινω..
με χαλαει που γινομαι ωρες ωρες μια γκρινιαρα..
μ'ενοχλει που με περιοριζει..
σκεφτομουνα ομως κατι αυτες τις μερες που ημουνα ετσι οπως ημουνα..
θυμομουνα οταν ημουνα μικρη..
απο τις λιγες φορες που η μητερα μου ητανε στοργικη μαζι μου ητανε οταν αρρωσταινα..
θυμαμαι τοτε οταν με επιανε στο μετωπο να δει αν ειχα πυρετο..
μετα παντα με χαιδευε και στο κεφαλι..
ενα απλο χαδι εγω το εβλεπα σαν θυσαυρο..

μικρη ηθελα να αρρωσταινω..
ισως τοτε να μη πολυ καταλαβαινα το γιατι..
τωρα ομως το καταλαβαινω..
διψουσα για εκεινο το χαδι της μητερας μου..
εκεινο που κρατουσε οσο κρατουσε ο πυρετος μου..
μετα εξαφανιζοτανε..
γιατι ομως?
μηπως νομιζε εκεινη πως δεν το ηθελα?
πως δεν το ειχα αναγκη?
και παλι σκεφτομαι μηπως και δεν της εβγαινε διαφορετικα..
δεν ξερω ποιος ητανε ο λογος..

τωρα που αρρωστησα..
τωρα πια που δεν ειμαι ενα παιδι και εχω εγω τα δικα μου παιδια..
εκεινο το χαδι απο την μητερα μου ακομη το ηθελα..
ακομη το ειχα αναγκη..
και ας της το ελεγα με τον δικο μου τροπο..
εκεινη ομως και παλι πουθενα..
ουτε τηλεφωνο δεν πηρε..
γινεται να αισθαναιται ετσι μια μητερα?
γινεται?
εγω απαντησεις δεν εχω στα δικα μου ερωτηματα..
χρονια τωρα προσπαθω να βρω τις απαντησεις..
αλλα δεν υπαρχουνε..
και αν και πολλες φορες λεω στον εαυτο μου πως δεν με πειραζει..
ξερω πως δεν ειναι ετσι..
ακομη με πληγωνει και ας ξερω πως ετσι ειναι εκεινη..
με μενα ητανε παντα πιο σκληρη γιατι εγω ημουνα παντα 'δυνατη'..
ποσο λαθος εκανε ομως..
ακομη και τωρα..
καποια πραγματα ακομη πληγωνουνε..
και μαλλον παντα θα πονανε..

ξαφνικα..

H ζωη ειναι γεματες απο στιγμες..

Πολλες φορες ξεχναω πως ετσι ειναι αλλα γινεται κατι και το κατλαβαινες παλι..ισως με την ασχημη πλευρα του.

Την κοπανα δεν την εκανα τελικα. Το γεγονος πως επρεπε να ξαναπρογραμματισω ενα προγραμμα που με τα χιλια ζορια εχω ηδη φτιαξει εκανε και την πιο απλη επιθυμια να ξεφυγω για λιγο αδυνατον. Δεν με πειραζε και πολυ. Ειχα βαλει το καινουργιο cd του Travis στο cd player του αυτοκινητου και ειχα χαθει μεσα στην μελωδια και υπεροχο πιανο στο 'my eyes'.

Στο φαναρι σταματημενη σκεφτομουνα διαφορα-ποσο ειχα αργησει για το επομενο μου μαθημα(παντα ειμαι fashionably late) , επρεπε να παω την Λυδια μου στον οπτικο το σαββατο, το μαλλι μου ηθελε την κομμωτρια του(ποσο βαριεμαι το κομμωτηριο!), τι θα μαγειρευα το βραδυ (για σουβλακια με εκοβα), και διαφορα αλλα ασημαντα αλλα απαραιτητα. Ειχε κινηση στην κεντρικη λεωφορο του Περισιεριου οπου μενω και δεν εδινα και πολυ σημασια. Παρασκευη απογευμα ητανε και ητανε κατι συνηθισμενο. Σπαω νευρα με την υπομονη μου εξαλλου και δεν αφηνω τετοια πραγματα να με εκνευρισουνε.

Νομιζω πως θα συμφωνησω με αυτο που λενε πως πριν γινει καποιο κακο, υπαρχει μια ηρεμια..the calm before the storm το λενε στα αγγλικα..ετσι το αισθανηθηκα εκεινη την στιγμη πριν ακουστουνε ξαφνικα τα φρεναρισματα απο ενα φορτηγο και μετα ενα περιεργο ηχο που ακομη και τωρα το ακουω μεσα στα αυτια μου..δεν μπορω να το περιγραψω..

Ητανε εκεινο το ενα δευτερολεπτο, αντε δυο, που δεν ακουστηκε τιποτα..Μετα αρχισανε οι τσιριδες, πορτες αυτοκινητητου να ανοιγουνε και μια βαβουρα γενικος να ξεσπαει. Σιγα σιγα μαθαινετε πως χτυπηθηκε πεζος καθως περνουσε την λεωφορο..προσπαθουσε να περασει πιο γρηγορα απο το φορτηγο που κατεβαινε..λαθος. Ο θανατος ητανε ακαριαιος.

Δεν υπαρχει λογος να περιγραψω το θεαμα. Εγω προσωπικα δεν ειχα ξαναδει τετοιο ατυχημα και μετα απο σχεδον τρεις μερες, την εικονα αυτην την εχω ακομη μαζι μου. Σκεφτηκα εκεινη την στιγμη ποσο αδικο (για να μη πω πιο βαρια λεξη) ειναι να πεθανει κανεις ετσι στην ασφαλτο. Σαν ενα τιποτα πεταμενο πανω σε μια βρωμικη λεωφορο. Σε εναν κοσμο που ολοι φοβομαστε μη παθουμε κατι με την υγεια μας, δεν ειναι αυτονοητο πως καποια πραγματα πρεπει να ημαστε πιο προσεκτικοι? Δεν ειναι μαλλον ετσι ομως..

Σκεφτομαι επισης σαν οδηγος ποσες φορες εχει τυχει να πεταχτει καποιος απο το πουθενα μπροστα μου, ή ακομη ποσες φορες εχω δεν εχω το νου μου χιλια τα εκατο στο οδηγημα μου. Ομολογω πως υπαρχουνε φορες που φτανω στο προορισμο μου χωρις καν να θυμαμαι την διαδρομη..μηχανικες κινησεις απλα..εκει γινονται τα λαθη.

Μετα βεβαια αναρωτηθηκα ποσα πραγματα ειχε αφησει αυτη η κυρια στην μεση οταν εφυγε απο το σπιτι της εκεινη την ημερα..διαφορες εκρεμμοτητες που ολοι εχουμε και ποτε δεν υπολογιζουμε πως ισως κατι μας συμβει και δεν προλαβουμε να τις κανουμε. Το μονο που εκανα οταν γυρισα απο την δουλεια να παρω τα παδια μου απο την γιαγια τους εκεινο το βραδυ ειναι να τα παρω ακγαλια και να τους πω ενα 'σ'αγαπω'. Ετσι μου βγηκε αν και δεν υπαρχει μερα να μην τα αγκλαιασω και δειξω την αγαπη μου για εκεινα. Δεν κακομαθαινετε ενα παιδι απο αγαπη και αγκαλιες..εδω εμεις οι μεγαλοι το αναζητουμε..

Ετσι κρατω μαζι μου αυτες τις μερες μια ασχημη στιγμη..γεμισα το υπολοιπο σαββατοκυριακο με ομορφες εικονες αλλα υπαρχει ακομη πισω στο μυαλο μου αυτη την ασχημη σκια..ισως να χασει σιγα σιγα την παρουσια του μεσα στις σκεψεις μου με το καιρο, αλλα ισως και να χρειαζεται να υπαρχει να με ταρακουναει που και που να μη χανομαι μεσα στα ασημαντα..πολλες φορες το χρειαζομαστε αυτο.

κοπανα ole!!!

λεω να κανω καμια κοπανα σημερα..

θα ακυρωσω κανενα μαθημα..

λετε?

σκεφτομαι να παω σε καμια παραλια και να χαζεψω για λιγο..

ειδα την φωτογραφια αυτη σημερα το πρωι(κορη μου Λυδια) και ξεσηκωθηκα..

υπαρχει κατι με το να κανεις κοπανα..

γιατι παντα το 'απαγορευομενο' και 'κρυφο' να ειναι τοσο ωραιο?

παντα με καλουσε..

παντα το ακουγα..

και πολλες φορες το πληρωνα γιαυτο..

αλλά για εκεινους που τους τραβαει αυτο το κατι..

το 'μη' οπως μας λεγανε μικρα..

ειναι ενα απιστευτο natural high..

και ακομη δεν εχω βρει τον τροπο να μην το ακουω..

θα σας βρω σε καμια παραλια!!!

φιλια!!!