Καθρεφτη..καθρεφτακι μου..

με κοιταω στον καθρεφτη..
και τι βλεπω νομιζεις?
δεν βλεπω τα καστανα μου ματια..
τα χειλια μου..
τα μακρια μαλλια μου..
τα φρυδια μου..
τα μικρα σημαδια που εχει αρχισει να αφηνει ο χρονος πανω μου..

δεν βλεπω πραγματικα κανενα απο αυτα...
τιποτα απολυτος..

βλεπω ακομη το νεο κοριτσι που ηθελε και τα εσπαγε ολα..
που αντιμετωπιζε τα παντα με γελια και χαμογελα..
αλλα κρυφα εκλαιγε..
μονη της..
μεσα της..

ειναι κακο που ακομη μετα απο τοσα χρονια..
ακομη μετα απο τοσες καταστασεις και δυσκολιες που εχουνε παρασει πανω μου..
και ακομη τοσες που περνω και σηγουρα αλλες τοσες που θα ερθουνε και στο μελλον..
που ακομη οταν με βλεπω..
οταν με βλεπω στον καθρεφτη..
την ιδια εικονα βλεπω?
το κοριτσι που απλα ηθελε να ακουει δυνατα την μουσικη..
και να περναει την ζωη της με την σκεψη πως δεν πρεπει να τα παιρνουμε και ολα τοσο σοβαρα..
που δεν τρεχει και τιποτα αν δεν στρωσει το κρεβατι της το πρωι..
και που δεν πρεπει να αφησει τα 'must' και 'must nots' τον αλλον να την οδηγουν..
πειραζει που αυτο το κοριτσι ειμαι ακομη εγω?

για πολυ καιρο ετσι πιστευα ομως..
πως πειραζε..
και δεν εβλεπα την γνωστη μου φατσα πια..
και νομιζα πως ο καθρεφτης μου ειχε λερωθει..
γιαυτο δεν με εβλεπα καλα..
επιτελος το καταλαβα ομως..
αυτη που εβλεπα τοσα χρονια και που βλεπω πια παλι στο καθρεφτακι μου...
ειναι αυτη που κανω την καλυτερη παρεα μαζι..
ξαφνικα ξαναγυρισε..
ευτηχως ελειψε για λιγο..
και με χαμογελω οταν με κοιταω τωρα..
welcome back baby!!!