αντε να με δω..

αποφασισα να ξανα γραψω..

ειναι δυο παρα κατι το βραδυ..

ηρθε και το σαββατο..

τελειωνει και αυτος ο μηνας..

τελειωνει και με αφηνει με αναμικτα συναιθηματα..

χαθηκα μεσα στον σεπτεμβρη...

χαθηκα χωρις να το καταλαβω..

δεν παει πολυς καιρος που ελεγα αμαν να τελειωσει και αυτο το ατελειωτο καλοκαιρι..

που καθομουνα ωρες πανω σε μια χρυση παραλια βλεποντας την πανσεληνο του αυγουστου....

μια παραλια σχεδον αδεια απο ανθρωπους..

μονο μερικες κουκιδες απο δω και απο εκει απο παρεες..

αλλα μεσα μου ημουνα γεματη απο εννοιες και αναπαντητες ερωτησεις..

μου φαινοντουσαν τοσες που ακομη και η αδεια παραλια στην νεαπολη δεν εφτανε να τις χωρεσει ολες πανω της..

ειπα να γεμισω τον χρονο μου φετος με δουλεια..

με πολυ δουλεια..

τοση που δεν θα μπορουσα να σκεφτω εκεινα που με κυνηγανε..

ετσι ειπα στον εαυτο μου δηλαδη..

ειδα τι εκανα το καλοκαιρι με τον ατελειωτο χρονο μου..

ουσιαστικα τιποτα..

και ανοιξα δουλειες πολλες..

και σχεδον ολες ειναι στη μεση..

η λεξη 'μισο' νομιζω ταιριαζει καλυτερα με τα παντα γυρω μου τωρα..

ενα μισο ανακαινισμενο σπιτι..

με μισο βαμενους τοιχους..

απεναντι μου μισο γραμμενα post..

μισο γραμμενα comments..

μισο διαβασμενα blogs

μισο τηρωμενες υποσχεσεις για καφε με παλιους φιλους αλλα και με καινουργιους..

μισο αποφασισμενες αποφασεις ..

μισο τρελλαμενη θα με ελεγα..

ομως ειχε και τα καλα του αυτος ο μηνας..

ειχε γνωριμιες που ηρθανε απο το πουθενα..

ειχε επικοινωνιες με ανθρωπους που ηρθανε και αυτοι απο το πουθενα..

εφερε και λιγη ελπιδα πως ισως και κατι καλο να βγει απο καπου..

για να δουμε..

τωρα ομως καθομαι εδω..

εχει περασει και η ωρα..

με δυο ωρες υπνο ειμαι αλλα και παλι, καλα αντεχω..

και κοιταω για μια στιγμη γυρω μου..

τεσσερα ζευγρια all stars υπαρχουνε..

ολα σε διαφορετικα χρωματα..

ολα σε διαφοερτικα νουμερα..

ολα τοσο διαφοερτικα οσο οι προσωπικοτητες που τα φορανε..

πιο περα ποτηρια παρατημενα..

τα πιατα στην κουζινα το ενα πανω στο αλλο..

ρουχα απο δω..

τσαντες απο εκει..

βιβλια μου παντου..

βιβλια τους παντου..

μια ωρα τουλαχιστον απο μαζεμα..

αλλα δεν πειραζει..

μεσα σε ολη αυτην την ακαταστασια..

δειχνει ζωη..

και την ζουμε..

και ας χανομαι μεσα στους μηνες..

μεσα στην ατελειωτη δουλεια..

μεσα στο μπερδεμα μου..

χαιρομαι που την ζω..