έτσι!

ωραια μερα σημερα...
ο αερας ζεστος...
το μετρο γεματο με κοσμο...
αλλο συναισθημα οταν το μετρο ειναι γεματο καθημερινες...
και αλλο συναισθημα οταν ειναι γεματο το σαββατοκυριακο...
αφησα μια κοπελα να παει μπροστα απο εμας γιατι εμεις περπατουσαμε αργα και μου ειπε 'δεν βιαζομαστε σημερα..ειναι σαββατο'και χαμογελασαμε ολοι μαζι...
τι ομορφο!
ειδαμε μια υπεροχη παιδικη παρασταση που ητανε για ολους ..
γελασαμε...
γελασαμε πολυ!!
περιπατο μετα στο κεντρο...
για λιγο ομως...δεν ειχαμε πολυ χρονο...
ομορφο και αυτο ομως...
πολυ ομορφο..
δεν εγινε τιποτα αλλο...
δεν χρειαζοτανε να κανουμε και τιποτα αλλο...
μου εφτανε αυτο...
ε,ισως ηθελα και κατι αλλο να συμβει (ξερεις εσυ τι...)
αλλα θα γινει και αυτο...
το ξερω πως θα γινει...
ειναι απο τα λιγα που ειμαι τοσο σηγουρη πια...
και εκει που κοιτουσα τον ουρανο...
ειπα ενα μεγαλο 'αι σιχτιρ' σε ολο οσα με βαραινουνε...
δεν θα τα αφησω να με κανουνε να χανω τον υπνο μου...
προτιμω να ονειρευομαι εσενα...
και ετσι απλα χαμογελω...
πολυ χαμογελω...
και βαζω την μουσικη δυνατα να παιζει...
και ας ειναι και μεσημερι...
δεν πειραζει...
:)))))

σε μενα μιλαω...

δεν εξηγητει...
σε μια απο τις προηγουμενες μου ζωες πρεπει να εκανα στοιβο...
συγκεκριμενα να εκανα πρωταθλητισμο στα εκατο,δυακοσια και δεν ξερω αν υπαρχει χιλια μετρα εμποδιων...
σ'αυτην την ζωη ομως κανω το μαραθωνιο με τα χιλιαδες εμποδια στημενα μπροστα μου αυτο ειναι το μονο σηγουρο!
δεν γρινιαζω...
μη με κατηγορειτε αμεσως...
μου δινω λιγο κουραγιο γιατι πιστεψτε με...
ειναι στιγμες που απλα φαινεται πως δεν υπαρχει αρκετο αερα γυρω σου...
και ξαφνικα βουρκωνουνε τα ματια και ας εισαι σε ενα λεωφορειο γεματο με κοσμο που κοιταει περιεργα απο εδω και απο εκει...
και ας φαινεται πως γελαω και ολα ειναι μια χαρα...
και ας ειμαι ολο χαζομαρες και βλακειες...
μερικες φορες απλα κρυβομαι...
κρυβομαι απο ολα αυτα που ωρες ωρες φαινονται σαν ειναι εναν τεραστιο γιγαντα μπροστα μου...
που εχει σηκωσει το ποδι του και ειναι η σκια του πανω μου...
ετοιμος να κανει το βημα του...
αλλα σημερα το πρωι...
εμεινα ξαπλωμενη...
και τρεχανε τα ματια μου και περνουσανε ολα απο το μυαλο μου...
και ξαφνικα ακουσα ενα τραγουδι στα αφτια...
σηκωθηκα...
ανοιξα αμεσως το laptop και το ανεβασα στο facebook μου (μη το ξεχασω!!)και καθησα μετα εδω δω...
λες και φοβαμαι μη μου φυγει η αποφασηστικοτητα μου...
δεν θα μου φυγει ομως...
οι κομποι στο λαιμο και στο στομαχι ακομη τους εχω και θα τους εχω για πολυ καιρο...
αλλα δεν πειραζει...
θα το ξεπερασω και αυτο το εμποδιο...
και αυτα τα εμποδια...
με ακους;
σε μενα μιλαω!
θα τα ξεπερασω ολα.
:)))))

υγ...μια μεγαλη και ζεστη καλημερα στο 'ξερεις εσυ' μου.. :))))