with or without the 'spice' in my life?

παλι μερες ειχα να γραψω..
δεν ξερω και γιατι..

ισως και να ξερω ομως..

παντα γραφω αυτο που με προβληματιζει εδω στο blog μου..
οπως και οι πιο πολλοι απο εμας..
μαλλον δεν θελω να πω αυτο που με προβληματιζει αυτο το καιριο..
δεν θελω να το πολυ δω δηλαδη..
θα το αφησω εκει που ειναι..
ψιλοφοβαμαι αν το πολυ πω..
ισως να μου βγει διαφορετικα..
να 'χαλασει'..
να παει στραβα ενα πραγμα..
μαλακιες ξερω..
δεν ειμαι καθολου προληπτικη..
μονο οταν φοβαμαι και με συμφερει να ειμαι γινομαι..
τοτε το θυμαμαι δηλαδη..
παλι μαλακιες λεω..
τι να κανω ομως..
thats the way the cookie crumbles οπως λενε και στο αμερικα..
και αν δεν πω καμια μαλακια η δυο την ημερα..
ε,σηγουρα δεν θα κανει τον γιατρο περα..

παντος ενα εχω καταλαβει..
πως μαρεσει να μπεδευομαι..
μαρεσει πολυ..
μαρεσει να μπλεκομαι σε καταστασεις που ειναι παντα εντονες..
που φτανουνε τα ακρα..
δεν μπορω με τιποτα οταν ολα πανε 'ρολοι'..
πλητω αφανταστα..
και περασε αρκετες καιρος με πολυ 'ηρεμια' να το καταλαβω..
ισως πολυ απο τους φιλους μου να μη μπορουνε να καταλαβουνε..
σηγουρα δεν μπορουνε να καταλαβουνε..
αλλα ας ζησουνε αυτοι μια χαρα και ηρεμα και σε τονους απαλους..
εγω δεν μπορω..
το παλεψα αλλα δεν..
δεν μου βγαινει με τιποτα..

αυτο που λενε πως 'ειναι για το καλο σου' δεν μου αρεσει καθολου..
που ειναι το 'καλο μου' σε ολη αυτην την υποθεση?
αφου χαλια περναω που το βλεπεται το καλο??
μαλλον δεν ειναι πουθενα για μενα..

και οταν παλι θα βρεθω σε μια σκατοκατασταση..
γιατι ετσι γινεται παντα..
ολα τα εντονα πραγματα εχουνε τα πολυ up τους..
αλλα εχουνε και τα φοβερα down τους..
θα ερθουνε να μου πουνε ενα 'στο ειπα αλλα δεν με ακουσες'..
δεν θα τους αφηνω να με κανουνε εξαλλη..
ουτε να μου τα σπασουνε..
μα καθολου ομως..
επιλογη μου ειναι και ηταν..
και θα τα δεχτω ολα γιατι ετσι πρεπει..
ετσι το αποφασισα..
ετσι ειμαι εγω..
συν ολα τα αλλα που λεει κανεις οταν θελει να υπερασπισει τον εαυτο του..
παλι μαλακιες δηλαδη..
αλλα τι αλλο να πω?
ετσι ειναι αυτα τα πραγματα..
cant live with them but certainly cant live without them..

το δευτερο μερος μαρεσει πιο πολυ..

here and there and everywhere...

το μυαλο μου ουτε here ουτε there..
somewhere in between but i dont even know where..(εκανα και unintentional rhyme!!!)

μια εβδομαδα εχω να γραψω κατι..
καθομαι στο pc αλλα τιποτα..
πολλα ειναι μεσα σαυτο το χωρο αναμεσα απο τα αυτια μου αλλα ολα ειναι ενα μπερδεμα..
και πουθενα δεν υπαρχει και μια ακρη μπας και ξεκινησω το ξεμπερδεμα..

σιγα να βρω την ακρη..

και ΑΝ την βρω,σιγα να ξεκινησω το ξεμπερδεμα..

δεν τα παω καλα μ'αυτα..
ισως να προτιμω το μπερδεμα εκει πανω..
ξερεις, οπως στο γραφειο μου..
the completely organized mess that's there ..
παντα βρισκω αυτο που θελω,και ας φαινεται impossible..
organization seems more of a challenge than anything else..

βλεπεις?
ολο mumbo jumbo ειμαι..
μπλα μπλα δηλαδη..
εχουνε παρει τα μυαλα μου αερα..
οχι σαν snob or anything..
αλλα πραγματικα αερα..σαν leak somewhere up there..
δεν με πολυ ενοχλει though..
τους αλλους γυρω μου ισως..
αλλα who cares?

παω παλι βολτουλα..
ολο εξω ειμαι αλλα και πουθενα συγκεκριμενα..
here and there and everywhere..
και μη ξεχνατε the doctor's advice..
παντα να μου λετε 'ναι,ναι..ο,τι πεις tzotza..'

did anyone see my white straitjacket by the way???? το εβγαλα για λιγο να γραψω αυτο το post... :)

ντου-ντουκ ντου-ντουκ

κρατουσα την μικρη μου αγκαλια προχθες..
και επαιζα με τα μαλλακια της..
καθεται ορθια ξαφνικα και με ρωταει με ματια χαρουμενα που ανακαλυψε κατι..

'ξερεις μαμα..ακουω την καρδουλα σου..κανει ντου-ντουκ..ντου-ντουκ..'

'ναι νεφελη μου..ετσι κανει..και η δικια σου ετσι κανει..'

παλι με κοιταει και μου λεει κατηγορηματικα..'δεν κανει..δεν την ακουω..'

'κανει ομως' της απανταντω..'και θα μαθεις και εσυ σιγα σιγα να την ακους..ετσι γινεται'

και με ξανα κοιταει..ερχεται η επομενη ερωτηση λεω στον εαυτο μου..

'εσυ μαμα την ακους την δικια σου?ακους την καρδουλα σου?'

'φυσικα,' της απανταω..

και στο καπακι με ξαναρωταει..

'και τι σου λεει?'

καλη ερωτηση..

τι μου λεει αραγε που το παιζω και μεγαλη και σοφη...

'πως σε αγαπω!!' της λεω και την αγκαλιαζω..εκει τελειωσε η απορια της.. δεν ειχε λογο να ψαξει για κατι αλλο..της εφτανε αυτο..

η δικια μου ακομη να την απαντησω..

Για την Αμαλια..

Η φωνη της Αμαλιας φωναξε και ακουστηκε για ολους εμας που δεν ειχαμε την φωνη και το θαρος να μιλησουμε οταν επρεπε..επιασε τοπο...

Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαΐου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»

(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

• ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

• ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

• ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

• ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

• ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

• ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ

• ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

• ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων.

(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ