CLICK HERE FOR BLOGGER TEMPLATES AND MYSPACE LAYOUTS »

Monday, October 8, 2007

ξαφνικα..


H ζωη ειναι γεματες απο στιγμες..
Πολλες φορες ξεχναω πως ετσι ειναι αλλα γινεται κατι και το κατλαβαινες παλι..ισως με την ασχημη πλευρα του.

Την κοπανα δεν την εκανα τελικα. Το γεγονος πως επρεπε να ξαναπρογραμματισω ενα προγραμμα που με τα χιλια ζορια εχω ηδη φτιαξει εκανε και την πιο απλη επιθυμια να ξεφυγω για λιγο αδυνατον. Δεν με πειραζε και πολυ. Ειχα βαλει το καινουργιο cd του Travis στο cd player του αυτοκινητου και ειχα χαθει μεσα στην μελωδια και υπεροχο πιανο στο 'my eyes'.

Στο φαναρι σταματημενη σκεφτομουνα διαφορα-ποσο ειχα αργησει για το επομενο μου μαθημα(παντα ειμαι fashionably late) , επρεπε να παω την Λυδια μου στον οπτικο το σαββατο, το μαλλι μου ηθελε την κομμωτρια του(ποσο βαριεμαι το κομμωτηριο!), τι θα μαγειρευα το βραδυ (για σουβλακια με εκοβα), και διαφορα αλλα ασημαντα αλλα απαραιτητα. Ειχε κινηση στην κεντρικη λεωφορο του Περισιεριου οπου μενω και δεν εδινα και πολυ σημασια. Παρασκευη απογευμα ητανε και ητανε κατι συνηθισμενο. Σπαω νευρα με την υπομονη μου εξαλλου και δεν αφηνω τετοια πραγματα να με εκνευρισουνε.

Νομιζω πως θα συμφωνησω με αυτο που λενε πως πριν γινει καποιο κακο, υπαρχει μια ηρεμια..the calm before the storm το λενε στα αγγλικα..ετσι το αισθανηθηκα εκεινη την στιγμη πριν ακουστουνε ξαφνικα τα φρεναρισματα απο ενα φορτηγο και μετα ενα περιεργο ηχο που ακομη και τωρα το ακουω μεσα στα αυτια μου..δεν μπορω να το περιγραψω..

Ητανε εκεινο το ενα δευτερολεπτο, αντε δυο, που δεν ακουστηκε τιποτα..Μετα αρχισανε οι τσιριδες, πορτες αυτοκινητητου να ανοιγουνε και μια βαβουρα γενικος να ξεσπαει. Σιγα σιγα μαθαινετε πως χτυπηθηκε πεζος καθως περνουσε την λεωφορο..προσπαθουσε να περασει πιο γρηγορα απο το φορτηγο που κατεβαινε..λαθος. Ο θανατος ητανε ακαριαιος.

Δεν υπαρχει λογος να περιγραψω το θεαμα. Εγω προσωπικα δεν ειχα ξαναδει τετοιο ατυχημα και μετα απο σχεδον τρεις μερες, την εικονα αυτην την εχω ακομη μαζι μου. Σκεφτηκα εκεινη την στιγμη ποσο αδικο (για να μη πω πιο βαρια λεξη) ειναι να πεθανει κανεις ετσι στην ασφαλτο. Σαν ενα τιποτα πεταμενο πανω σε μια βρωμικη λεωφορο. Σε εναν κοσμο που ολοι φοβομαστε μη παθουμε κατι με την υγεια μας, δεν ειναι αυτονοητο πως καποια πραγματα πρεπει να ημαστε πιο προσεκτικοι? Δεν ειναι μαλλον ετσι ομως..


Σκεφτομαι επισης σαν οδηγος ποσες φορες εχει τυχει να πεταχτει καποιος απο το πουθενα μπροστα μου, ή ακομη ποσες φορες εχω δεν εχω το νου μου χιλια τα εκατο στο οδηγημα μου. Ομολογω πως υπαρχουνε φορες που φτανω στο προορισμο μου χωρις καν να θυμαμαι την διαδρομη..μηχανικες κινησεις απλα..εκει γινονται τα λαθη.


Μετα βεβαια αναρωτηθηκα ποσα πραγματα ειχε αφησει αυτη η κυρια στην μεση οταν εφυγε απο το σπιτι της εκεινη την ημερα..διαφορες εκρεμμοτητες που ολοι εχουμε και ποτε δεν υπολογιζουμε πως ισως κατι μας συμβει και δεν προλαβουμε να τις κανουμε. Το μονο που εκανα οταν γυρισα απο την δουλεια να παρω τα παδια μου απο την γιαγια τους εκεινο το βραδυ ειναι να τα παρω ακγαλια και να τους πω ενα 'σ'αγαπω'. Ετσι μου βγηκε αν και δεν υπαρχει μερα να μην τα αγκλαιασω και δειξω την αγαπη μου για εκεινα. Δεν κακομαθαινετε ενα παιδι απο αγαπη και αγκαλιες..εδω εμεις οι μεγαλοι το αναζητουμε..


Ετσι κρατω μαζι μου αυτες τις μερες μια ασχημη στιγμη..γεμισα το υπολοιπο σαββατοκυριακο με ομορφες εικονες αλλα υπαρχει ακομη πισω στο μυαλο μου αυτη την ασχημη σκια..ισως να χασει σιγα σιγα την παρουσια του μεσα στις σκεψεις μου με το καιρο, αλλα ισως και να χρειαζεται να υπαρχει να με ταρακουναει που και που να μη χανομαι μεσα στα ασημαντα..πολλες φορες το χρειαζομαστε αυτο.

21 added their thoughts to the pile:

void said...

Εχω χασει επεισοδια στα μερη σου! Βασικα εχω χασει επεισοδια σε ολα τα δικτυακα μερη, αλλα anyway!

Αυτη η διαπιστωση οτι μπορει και να ειμαστε ενα τιποτα, ειναι τοσο θλιβερη οσο και potentially αλήθινη! Γι'αυτο και τρομαχτικη...

Φιλια πολλα σε σενα και τους αγγελους σου και μακρια απο σκιες...

iLiAs said...

..γι' αυτό υγεία να ΄χουμε και τ' άλλα όλα γίνονται.

Καλή βδομαδα, να είσαι καλά! :)

tzotza said...

@void..
καλως τον!!
μ'αρεσει που πετας και κανενα αγγλικο here and there..με κανει και αισθανομαι πιο comfortable!!! :))))

η διαπιστωση αυτη ειναι πραγματικα τρομαχτικη και ειδικα οταν την ακουμπας λιγακι..και ας ειναι απο μακρια..

σευχαριστω για τα φιλια για τα μικρα monsters μου!! (mine will have to be personally delivered though :)))

καλημερα!!!

tzotza said...

@ilias..
ετσι ειναι ακριβως ilia μου!!exactly!!
να προσεχουμε λιγακι για να εχουμε!!

μια ομορφη εβδομαδα και σε σενα!!
καλημερα!!
:))

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Μέσα από την τραγικότητα (δυστυχώς) τέτοιων και παρόμοιων συμβάντων, συνειδητοποιούμε (ευτυχώς)την ματαιότητά μας.
Αντίφαση μεν, αλλά μέσα στη ζωή...
Το κυνήγι της καθημερινότητας μας αποδιοργανώνει, μας αποσυντονίζει και δεν εκτιμούμε σωστά πράγματα και καταστάσεις.

Καλή σου μέρα,

Γλαρένιες αγκαλιές

Αλεξάνδρα said...

Για δες κάτι συμπτώσεις. Το Σάββατο στη λεωφόρο Βουλιαγμένης κοντά σε μια στάση μετρό άλλη μια κυρία χτυπημένη απο αυτοκίνητο.

Μάλιστα το κουβεντιάσαμε πολύ μεταξύ μας.

Στο εξωτερικό οι πεζοί έχουν πάντα προτεραιότητα. Ειδικά αν υπάρχει διάβαση. Πόσοι σταματούν στο Ελλάντα στις διαβάσεις; Απροστάτευτα ζούμε

Καλά το είπε ο Κολοκοτρώνης: οι Ελληνες είναι τρελοί μα έχουν συνετό Θεό.

Φοβάμαι πως κι ο Θεός, μας εγκαταλείπει σιγά σιγά...

Φιλιά πολλά

Σπύρος Σεραφείμ said...

όλα είναι θέμα μιας στιγμής. Καλής ή κακής. Γι' αυτό πρέπει να χαιρόμαστε την κάθε στιγμή. Γιατί τη ζούμε. Γιατί ζούμε...

γιάννης φιλιππίδης said...

Ετοιμαζόμουν να σου γράψω πως κοπάνα είναι και μια τυπική διαδρομή πόλης, με το μυαλό αλλού, και τη μουσική, στη σωστή απολαυστική της ένταση, όταν…

…πόσο πόνεσα με τούτη την εμπειρία σου.

δυστυχώς, σε μένα έτυχαν δυο τέτοια σπαραχτικά περιστατικά τα τελευταία τρία χρόνια
και μπορώ να καταλάβω τη –ας την πω γλυκά- σαστιμάρα σου…

…ένα τέτοιο γεγονός ωστόσο, μας δείχνει την αστειότητα και τη σοβαρότητα μιας ανθρώπινης ζωής

και μας διδάσκουν άλλη μια φορά,

πως η ζωή μας χαρίζεται κι είναι μία το πολύ,

ας ζούμε όμορφα, προσεκτικά, γεμάτοι πάντα από αγάπη, το πιο σπάνιο, αλλά το πιο όμορφο αίσθημα

που επιβιώνει ακόμα
στις μέρες μας,

γιατί το θέλουμε

γλυκό φιλι καληνύχτας…

tzotza said...

@γλαρενια..
να προσπαθουμε να μη χανουμε την σωστη ματια μας..εκει ειναι το κλειδι..

καλημερα!!
φιλια!!


@αλεξανδρα..
δυστηχος ετσι ειναι οπως τα λες..
στην δικια μου περιπτωση ομως η κυρια δεν περνουσε απο διαβαση και υπερτιμησε τις δικες της δυνατοτητες..τραγικο ομως..δυο θυματα σε δυο μερες και ειναι μονο αυτα που ξερουμε..

καλη σου μερα αλεξανδρα!
φιλια!
:)))

tzotza said...

@σπυρος..
ζουμε και ολα μεσα ειναι.. διαφορετικα δεν ζουμε..πολυ σωστα..
αλλα να προσεχουμε και λιγο..τουλαχιστον να μην την πατησουμε απο απροσεξια..

καλημερα!!
φιλι απο μια αεκτζου :)

tzotza said...

@γιαννη..
ετσι ειναι γιαννη μου..τα ομορφα ειναι τοσο πολλα απλα να εχουμε και εμεις λιγο την προσοχη μας εκει που πρεπει..για να μπορεσουμε να τις απολαυσουμε..
πολλες φορες χρειαζεται να δουμε και τα ασχημα να εκτιμουσε και τα πραγματικα ομορφα..κριμα που πρεπει να γινεται ετσι..

μια γλυκια καλημερα σου ευχομαι..
φιλια!
:)))

3 parties a day said...

Οι απλοί θεατές κάποια στιγμή θα ξεχάσουν αυτό που είδαν. Και ευτυχώς...
Ο οδηγός του οχήματος δεν θα το ξεχάσει όμως ποτέ. Μια ζωή θα βασανίζεται...

λόγια του αέρα said...

Να, πρέπει καμιά φορά να ζήσουμε κάτι τόσο άσχημο, όπως αυτό που έζησες εσύ με το ατύχημα που έγινε δίπλα σου, για να έκτιμήσουμε τα μικρά που δεν είναι αυτονόητα και ούτε είναι για πάντα.

industrialdaisies said...

Κρίμα για την ζωή που έφυγε έτσι...

Εσύ να χαίρεσαι τα παιδιά σου και να τα αφήνεις να σε χαίρονται όσο μπορείτε. Σαφώς και δεν κακομαθαίνει κάποιος από τις αγκαλιές -τι βλακείες είναι αυτές που έχουν καταφέρει να πουλήσουν στον κόσμο επαγγελματίες διαμόρφωσης στρατιωτικών συνειδήσεων!!!

Πάρε κι ένα φιλί κι ελπίζω να είναι η διάθεσή σου σε ψηλότερα σημεία σήμερα! :)

Paranoia said...

καλησπέρα

τώρα να κάνω μια παρατήρηση, μπορώ?

τα κόκκινα γράμματα τα βρίσκω κουραστικά,ίσως είναι δικό μου πρόβλημα μόνον, αλλά μήπως είναι και τών άλλων?

(μήπως χάνω τη μαγεία του κειμένου?)

φιλιά

patsiouri said...

Τόσο απαισιόδοξη και αισιόδοξη μαζί...

iLiAs said...

Καλό σαββατοκύριακο με πολλά αστέρια από πάνω μας!! :)

Love and Poison said...

I like these calm little moments before the storm. It reminds me of Beethoven... (Gary Oldman in "Leon")

Μια αγκαλιά (αφού την χρειάζεσαι όπως λες) με Αγάπη & Δηλητήριο...

χχ

tzotza said...

@ 3 parties a day..
ποσο δικιο εχεις..
σπανια σκεφτομαστε τον οδηγο..
μια ζωη μαζι του θα το κουβαλαει..


@λογια του αερα..
δεν ειναι βλακεια ομως να πρεπει να γινεται ετσι?
φιλια :)



@industrialdaisies..
thanks for the kiss dear!!!
τα χαιρομαι τα παιδακια μου φιλεναδα μου!!! (μηπως θες να σου δενεισω ενα για μερικες μερες??? :))))

φιλια!!!!

tzotza said...

@paranoia..
μ'αρεσει οταν μου κανουνε προτασεις!!

ισως να ητανε λιγο κουραστικο το κοκκινο..καμια φορα νομιζω και το μαυρο σαν background του blog μου ειναι επισης..εκεινη την στιγμη ομως πιστευα πως ταιριαζε καλυτερα το κοκκινο.

σευχαριστω για το constructive criticism!!

φιλια!!!!



@patsiouri..
ετσι ειναι αυτα φιλεναδα μου..
σαν το ying-yang..
και τα δυο χρειαζονται..

φιλια!!!


@ilias..
αργησα να σου πω σευχαριστω ιλια μου αλλα εχει σημασια???
ΣΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!

:))))

tzotza said...

@love and poison..
you of all people know better that i do need one..

χαιρομαι που επεστρεψες!!!
:)))

φιλια!!!